به مناسبت بیستمین سال تاسیس جنبش انقلابی انترناسیونالیستی (ریم)

به اشتراک گذاشتن
زمان مطالعه: ۴ دقیقه

در تاریخ ۱۵ ژانویه ۲۰۰۵ مراسم بزرگداشت بیستمین سال تاسیس جنبش انقلابی انترناسیونالیستی در شهر فرانکفورت آلمان برگزار شد. حزب کمونیست ایران(م ل م) پیامی برای این مراسم فرستاد که در زیر می خوانید.

رفقای عزیز

از طرف حزب کمونیست ایران (مارکسیست لنینیست مائوئیست) بیستمین سالگرد تشکیل جنبش انقلابی انترناسیونالیستی (ریم) را که مرکز بین المللی نیروهای مارکسیست لنینیست مائوئیست جهان است، شادباش می گوئیم. ما همچنین درودهای خود را نثار جنگ خلق در نپال میکنیم. این جنگ خلق شکوهمند تحت رهبری طبقه ما، که توسط حزب کمونیست نپال (مائوئیست) نمایندگی می شود، به پیشرفتهای مهمی دست یافته است. پیروزی نهائی جنگ خلق در نپال اهمیت عظیمی برای انقلاب پرولتری جهانی دارد. خلقهای نپال پرچم سرخ و درخشان آینده کمونیستی را بر روی پشت بام جهان به اهتزاز درآورده اند. شک نیست که پیروزی آن امواج تکان دهنده ای را به سراسر آسیا و مناطق دیگر جهان فرستاده و الهام بخش پیشرفت انقلاب های پرولتری دیگر در این منطقه و ورای آن خواهد شد.

رفقای عزیز

وجود ریم نقش تعیین کننده ای در پیشرفتهای نیروهای مارکسیست-لینینست-مائوئیست جهان داشته است. ریم در طول زندگی خود یک خط سیاسی و ایدئولوژیک صحیح برای جنبش مائوئیستی جهان ارائه داده است. بدون ریم جنبش کمونیستی بین المللی نمی توانست با موج بحران، یاس و گیجی سیاسی و ایدئولوژیک که پس از مرگ مائو و کودتای رویزیونیستی و احیای سرمایه  داری در چین، گریبانگیر جنبش بین المللی کمونیستی شد مقابله کند. نیروهای کمونیست اصیل باید ریم را تقویت کرده و تکامل دهند. این یک وظیفه بسیار مهم برای هر کمونیست، در ایران و در بقیه نقاط جهان است.

امروز نظام جهانی سرمایه داری امپریالیستی بر سر  میلیاردها مردم روی زمین مرگ و نابودی می بارد. این درحالیست است که جامعه بشری به حد حیرت انگیزی  به فراوانی، پیشرفت تکنولوژی و دانش رسیده است. این وضع نشانه آن است که باید هر چه زودتر این نظام کهن را سرنگون کرد و بر جایش یک نظام نوین بشری بنا کرد.

توده های مردم می خواهند بدانند آن نظام نوین چه خصوصیاتی دارد؟

طبقه ما در قرن بیستم تجربه عظیمی در متولد کردن و ساختن جوامع نوین کسب کرد. جوامعی که پس از انقلاب اکتبر روسیه و چین ساخته شدند با هر چیزی در تاریخ بشر کیفیتا متفاوت بودند. اما آیا به اندازه کافی خوب بودند؟ کاری که آنها کردند و دستاوردهای ما در هر دوی این تجارب، عظیم و پرشکوهند. اما چگونه می توانیم  به ورای آن تجربه ها رفته و جوامعی که حتا بهتر از آنهایند، بنا کنیم؟ جنبش بین المللی کمونیستی باید جوانب مثبت و هم منفی این دو تجربه را جمعبندی کند. بدون اینکار ما نمی توانیم انقلاب های پرولتری را در کشورهای مختلف به پیروزی برسانیم و در جهان کمونیسم برقرار کنیم. ما باید جوانب مثبتشان را رشد و تکامل دهیم  و از جوانب منفی شان گسست کنیم. در غیر اینصورت برنامه کمونیستی تبدیل به یک پوسته بدون محتوا می شود.

از زمان مرگ لنین و مائو تغییرات زیادی در جهان شده است. جهان نیز ماده متحرک است! پس دانش ما در مورد آن باید تازه شود. این تغییرات باید مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته و در مجموعه فکری و برنامه های عملی مان ادغام شده و بحساب آورده شوند. بدون چنین کاری نمی توانیم جهان را تغییر دهیم. احزاب مائوئیست باید با اتکا به قدرت و توان کلکتیو خود این مسائل خطی مهم را روی دست گرفته و حل کنند. امروز در این مقطع از تاریخ، این مسائل اهمیت فوری عملی یافته اند.  یعنی حل یا عدم حل آنها روی پراتیک و پیشرفتهای جنبش کمونیستی تاثیرات مهم می گذارد. شک نیست که این وظیفه مهم نیازمند کار و مبارزه سخت است. و شک نیست که برخی در مقابل آن مقاومت کرده و برخی دیگر با شور و شوق به استقبال آن خواهند شتافت. بیک کلام حل این مسائل مهم و ارائه جوابهای تیز و تازه مارکسیست لنینیست مائوئیستی به آنها، مبارزه ایدئولوژیک خواهد برد. اما در کل موجب رها شدن و تولید انرژی عظیمی در خدمت انقلاب پرولتری جهانی خواهد شد.

رفقا

در مقابل رویمان نسل جوان شورشگری در ایران و سراسر جهان در حال سربلند کردن است.  بخش مهمی از این نسل باید جلب ایدئولوژی کمونیستی شده و رهبران و ستون فقرات امواج نوین انقلاب پرولتری را در کشورهای مختلف جهان تشکیل دهند.

مردم ایران ۲۶ سال یک حکومت تئوکراتیک اسلامی را تجربه کرده اند. تجربه این حکومت تاریک اندیش باعث شده که نسل جوانی که می خواهد  علیه این نظام مبارزه کند،  با شک و حتا انزجار به کلمه “ایدئولوژی” نگاه  کند.  جمله رایج در میان بسیاری از آنان  این است: “ما  ایدئولوژی چه از نوع اسلامی و چه غیر از آن را نمی خواهیم”. آنها به غلط می پندارند که “ایدئولوژی” فارغ از اینکه مال چه طبقه ای است، ضد حقیقت و روحیه حقیقت جوئی است.   کلمه “ایدئولوژی” در خیالشان تصویر یک بینش معوج، متحجر و خفقان آور بیزار از علم و تغییر و تکامل فکری را زنده می کند. اما ما می دانیم که میان این تصویر و ایدئولوژی کمونیستی زمین تا آسمان فاصله است. کمونیسم یک ایدئولوژی سراسر علمی است؛  که محک تجربه را در مورد خود می پذیرد و خود را در معرض انتقاد قرار می دهد. کمونیسم علمی است که مرتبا خودش خودش را بررسی و نقد  و تازه می کند. پر از حرکت است و در همان حال که جهان را تغییر می دهد مصالح تغییر و تکامل خود را نیز فراهم می کند. در جمهوری اسلامی “تعهد ایدئولوژیک” داشتن یعنی دست زدن به هر دروغ و  تحریفی که به نفع اسلام و حکومت اسلامی  است. ایدئولوژی کمونیستی فرسنگها با این مفاهیم “ابزاری” فاصله دارد.  زیرا ضرورت وجودی اش تغییر جهان است و مجبور است به حقیقت تکیه کند و مرتبا حقایق جهان را بفهمد تا بتواند جهان را تغییر دهد. ما کمونیستها هیچ وجه اشتراکی با مذهبیون و یا ایدئولوژیهای ایده آلیستی دیگر نداریم و نباید داشته باشیم. ما باید این تفاوت های عظیم میان کمونیسم و بقیه را به میان جوانان مبارز و توده های مردم ببریم. این چالشی است که در مقابل حزب ما در ایران قرار دارد. ۲۶ سال تجربه تلخ تحت یک رژیم تاریک اندیش مذهبی، مردم و بخصوص جوانان را تشنه یک روحیه نقادانه کرده است. این نیاز را فقط ایدئولوژی کمونیستی می تواند حقیقتا جواب دهد.  کمونیسم هم سلاح نقد است و هم نقد با سلاح.  پس سلاح ایدئولوژی کمونیستی را تیزتر کنیم و ریشه های آن را در میان جوانان شورشگر و مردم بکاریم و جنگ خلقهای دیگری که هدف نهائی کمونیسم بر تارکشان می درخشد، در نقاط مختلف جهان براه اندازیم.

زنده باد مارکسیسم لنینیسم مائوئیسم

زنده باد جنبش انقلابی انترناسیونالیستی

پیروز باد جنگ خلق در نپال

حزب کمونیست ایران (م ل م)