روز ۲ سپتامبر (۱۳ شهریور) روز جهانی همبستگی با انقلاب نپال دست امپریالیستها و مرتجعین از انقلاب نپال کوتاه!

به اشتراک گذاشتن
زمان مطالعه: ۴ دقیقه

از بولتن شماره ۶ جنبش مقاومت مردم جهان  ژوئیه ۲۰۰۶

نپال: پیشروی مبارزه به مرحله ای نوین

همانطور که همه می دانند، خیزش توده ای ۱٩ روزه در ماه آوریل، شرایط نوینی را برای مبارزه مردم نپال بوجود آورده است. خواست محو کامل نظام سلطنت و روابط اجتماعی فئودالی ملازم آن، و برقراری نظامی که حقیقتا قدرت سیاسی را در دست مردم قرار دهد، در میان اکثریت عظیم مردم نپال فراگیر و مورد قبول واقع شده است. قدرت های خارجی که بر نپال سلطه دارند (بخصوص آمریکا و هند) برای حفظ سلطنت و روابط طبقاتی که سلطنت حافظ آن است، شاه نپال را مجبور کردند که مجلس بی آبرو و حکومت حزب کنگره را احیاء کند.

   این خیزش توده ای تهدیدهای دولت را به هیچ گرفت و با خشونت و قتل و شرکت عظیم توده های شهری رقم خورد. گستردگی این خیزش بسیاری را متعجب کرد. دلیل آنکه این جنبش با چنان ابعاد و قدرتی شکوفا شد، و بسیار فراتر از جنبش توده ای سال ۱۹۹۰ رفت، آنست که ده سال جنگ خلق در نپال جریان دارد و ٨۰ درصد خاک و مردم آن پیشاپیش آزاد شده اند. این پیشرفت های عظیم پایه پیمان ۱۲ ماده ای میان حزب کمونیست نپال (مائوئیست) و ائتلاف هفت حزب در نوامبر ۲۰۰۵ بود. و گستردگی آن بدین دلیل بود که حزب کمونیست نپال (مائوئیست) نقش تعیین کننده ای در براه انداختن و هدایتش داشت.

   ما در آوریل نوشتیم: «خیزش کنونی بر بستر مبارزه انقلابی رشد یابنده که تحت رهبری حزب کمونیست (مائوئیست) است، براه افتاده است. جنگ خلق مائوئیستی که در سال ۱۹۹۶ آغاز شد، اکنون به سراسر کشور گسترش یافته و ۸۰ درصد خاک نپال و اکثریت مردم آن را آزاد کرده است. در این مناطق آزاد شده توده های مردم ساختن نهادهای نوینی را آغاز کرده اند؛ نهادهائی که بر مبنای لغو استثمار، بر اساس برابری ملل و کاست و جنسیت، نیازهای توده های مردم را  تامین می کنند. در طول ده سال جنگ خلق، حقیقتا میلیون ها نفر به حمایت آن برخاسته اند و اینان هیچ نمی خواهند مگر تغییرات رادیکال واقعی. اکنون ارتش رهائی بخش خلق، دارای هفت لشگر و یک میلیشیای انقلابی است که به هزاران تن می رسد. مردم نپال اکنون سلاحی در دست دارند که با آن می توانند بطور موثر با ارتش سلطنتی که ارتش جنایتکاری بیش نیست و تعلیم یافته آمریکا و هند و دیگر قدرتهای خارجی است و زیر فرماندهی شاه می باشد،  مقابله کنند. برنامه رهبری حزب کمونیست نپال (مائوئیست) ایجاد یک جامعه کاملا متفاوت است؛ و انقلاب نپال را جزئی از یک مبارزه جهانی برای محو امپریالیسم می داند. دولتهای امپریالیستی جهان به این دستاوردهای مردم نپال لقب “تروریسم” می دهند. این سنت دیرینه آنان است. ….

   اکنون انقلاب نپال وارد فاز نوینی شده است که بسیار پیچیده است. هم دارای فرصتهاست و هم خطرات. از یک طرف، قدرت مبارزات مردم هفت حزب موتلفه را وادار کرده است که با حزب کمونیست نپال (مائوئیست) وارد عقد یک عهدنامه هشت ماده ای شوند. این عهد نامه خواهان تشکیل یک حکومت موقت با شرکت حزب مائوئیست، برگزاری انتخابات مجلس موسسان و آزادی تمام زندانیان سیاسی است.  در مقابل، حزب، آتش بس را قبول کرده است. شک نیست که مرتجعین به توطئه چینی های خود ادامه خواهند داد. این حقیقتی است که تاریخ بارها به اثبات رسانده. نیروهای مرتجع نپال و حامیان و اربابان بین المللی آنها شبانه روز تلاش می کنند تا مانع از آن شوند که انقلاب نپال به پیروزی نهائی برسد. دخالتگری آشکار و پنهان قدرت های بزرگ جهان تشدید می شود. آنها تلاش می کنند دست به یک ضد حمله زده و ضررهایشان را جبران کنند و آمال و آرزوهای مردم را درهم شکنند. حتا اگر نتوانند سلطنت را حفظ کنند کوشش خواهند کرد تا نظام موجود را بحداکثر دست نخورده نگاه دارند و سلطه خود را بر نپال و مردم و منابع آن حفظ کنند.

   پس شک نیست که فاز نوین مبارزه شامل اوضاع و چالشهای کاملا نوین و غیر منتظره خواهد بود. امکان کسب سراسری قدرت سیاسی در چشم انداز ظاهر شده است. بهمین دلیل، خطر توطئه های خونین و از سر استیصال دشمن نیز فزونی یافته است…..

بر روی این صحنه سیاسی لغزنده و سیال است که حزب مائوئیست نپال مبارزات مردم را رهبری می کند و هر آنکس را که می تواند علیه دشمن متحد کند، متحد می کند تا چنگالهای فئودالیسم و امپریالیسم را از گرده مردم نپال بیرون کشد. ….

نپال کشوری است محصور میان چین و هند. این جغرافیای سیاسی شرایط را سخت تر و پیچیده تر می کند. بعلاوه، تناسب قوا در سطح جهان میان نیروهای امپریالیستی و ارتجاعی از یکسو و نیروهای ضد امپریالیست و انقلابی از سوی دیگر، بسیار نامساعد است و برای اینکه مبارزه جهانی علیه امپریالیسم به پیروزی برسد باید مساعدتر از اینها شود. مبارزات ما به لحاظ استراتژیک بخاطر آنست که اوضاع را برای مبارزه علیه نظام امپریالیستی مساعدتر کنیم. مبارزه در نپال نمی تواند بطور بی نهایت، بدون حمایت بین المللی ادامه یابد. بنابراین باید حمایت آگاهانه میلیون ها انسانی را که در سراسر جهان خود علیه امپریالیسم و تمام مظاهر آن مبارزه می کنند، جلب کنیم. توده های مردم ستمدیده جهان مهمترین منبع حمایت و ذخیره استراتژیک برای انقلاب نپال می باشند…..

   ما از همه واحدهای جنبش مقاومت مردم جهان می خواهیم که تدارک خود را از ماه ژوئیه آغاز کرده و در سراسر ماه اوت ادامه دهند تا روز همبستگی بین المللی با انقلاب نپال در روز ۲ سپتامبر تبدیل به یک موفقیت بزرگ شود….

جنبش مقاومت مردم جهان

 (کمیته موقت برای سازماندهی)

۶ ژوئیه ۲۰۰۶