زن ستیزی، فقر، جنگ و آوارگی بس است!
اطلاعیه حزب کمونیست ایران (م ل م) به مناسبت ۸ مارس روز جهانی زن
«اگر در جامعه دنبال گروهی می گردید که نیاز اساسی اش، یعنی نیاز به نفس کشیدن و زندگی کردن به مثابۀ موجودی انسانی فقط و فقط با انقلاب کمونیستی پاسخ می گیرد، به زنان نگاه کنید.» (باب آواکیان)
مقاومت زنان ایران در برابر حجاب اجباری و قوانین زن ستیزانۀ جمهوری اسلامی وارد دهۀ چهارم خود شده است. مقاومتی که بزرگترین چالش در برابر اصل ادغام دین و دولت در حکومت فاشیستی تئوکراتیک (دینمدار) ایران بود. مبارزات زنان اما محدود به وجه زن ستیزانۀ این حکومت نمی شود. از دهۀ شصت و مبارزه مسلحانه علیه جمهوری اسلامی تا خیزشهای دی ۹۶ و آبان ۹۸ زنان همواره در ستیز با دشمنِ مردم و آزادی بوده اند. از این رو است که جمهوری اسلامی بقای خود را در گروی سرکوب مداوم زنان می بیند. از حبسهای طولانی و شکنجۀ زنانی که علیه حجاب اجباری برخاسته و بر حقوق پایهای و برابری و آزادی شان پای میفشرند تا تبلیغ و ترویج گستردۀ نقش های سنتی زنان، چند همسری، صیغه و عادی سازیِ تحقیر زنان در جامعه. کافی است به نفرت پراکنی های علی خامنه ای علیه زنان و در ستایش «وظیفۀ مقدس مادری» و «حجاب و عفاف» نگاه کنید.
ستم بر زن، مسئله ای هویتی و منحصر به زنان نیست. از همین رو ما تمامی جوانان عصیانگر علیه فقر و تبعیض، مبارزین جنبشهای کارگری، فعالین جنبش معلمان، مدافعین محیط زیست، دانشجویان و کل جامعه را فرا می خوانیم تا تمامی اشکال ستم بر زن چه در ایران و چه در دیگر نقاط جهان را محکوم کرده و به مبارزه زنان برای محو مردسالاری بپیوندند. و زنان مبارز را فرا می خوانیم تا جبهۀ نبرد علیه ستم بر زن را به پیکار علیه تمامیت نظام سرمایه داری و در مسیر رهایی بشریت گسترش دهند. ما زنان را به انقلاب و تبدیل شدن به رها کنندگان نوع بشر فرا میخوانیم.
برای فهم واقعیت پیچیدۀ ستم هزاران ساله بر زنان، ارتباط آن با انواع رنج های غیرضروری که بشریت متحمل میشود و پیگیری ریشه های عمیق آن در دینامیک های نظام سرمایه داری و در نتیجه یافتن و ساختن راهِ تغییر روابط ستمگرانۀ موجود، نیاز به علم کمونیسم داریم. این علم نشان میدهد ستم بر زنان یکی از تضادهای بسیار ریشهدار در نظام طبقاتی است و در تار و پود این سیستم از زمان تشکیل طبقات و مالکیت خصوصی در عصر برده داری تا به همین امروز در عصر سرمایه داری امپریالیستی تنیده شده است؛ نشان میدهد که ستم بر زن هم جایگاه مهمی در زیربنای استثمار و شیوه تولید سرمایه داری و بازتولید شکاف های طبقاتی دارد و هم به شکلی پررنگ و تعیین کننده در روبنای سیاسی و ایدئولوژیک این نظام به آن انسجام و پایداری می بخشد. نشان میدهد که چگونه دنیا به ستمگر و ستمدیده تقسیم شده و چرا شکستن این دوگانه و رهایی زنان در چارچوب این سیستم و بدون از بین بردن طبقات ممکن نیست؛ نشان میدهد که پایه های مادی چنین تغییری چیستند و چگونه می توان به آن دست پیدا کرد. این علم ثابت می کند که ریشهکن کردن ستم بر زن در چارچوب سیستم تولیدی-اجتماعی موجود و بدون انقلابی که به گفتۀ مارکس، «چهار کلیت» را ملغا کند ممکن نیست: الغای کلیۀ تمایزات طبقاتی، الغای کلیۀ روابط تولیدی که تمایزات طبقاتی را به وجود می آورند، الغای کلیۀ روابط ستمگرانۀ اجتماعی که منطبق بر آن روابط تولیدی هستند و بالاخره الغای کلیۀ افکار و ارزشها و فرهنگی که برخاسته از این تمایزات و ستم و استثمار هستند و این مجموعه را نگهبانی و تقویت می کنند. به یک کلام، انقلاب کمونیستی.
به دنیا نگاه کنیم و وضعیت چند میلیارد نفر از مردم؛ به آمریکایی که فاشیسم هر روز بیشتر در آن تقویت می شود و ترامپ در گزارش سالانه اش به کنگره به صراحت از ممنوعیت سقط «دیرهنگام» جنین می گوید؛ به خاورمیانه که چطور در جدال جنگهای میان دو منسوخِ امپریالیسم و اسلامگرایی می سوزد؛ به افغانستان نگاه کنیم که چطور چند دهه عرصۀ تجاوز و تهاجم امپریالیستها است و یک روز به نام «آزادی زنان از دست طالبان» به آن لشگرکشی می کنند و امروز همان دولت و ارتش اشغالگر به نام «صلح و آرامش» با همان طالبان به توافق و «همگرایی» می رسند! به عملکرد نظام جهانی سرمایه داری امپریالیستی نگاه کنیم که نه تنها با فقر و گرسنگی و بی کاری، با جنگ و آوارگی و مهاجرت و با فاشیسم و نژاد پرستی و بنیادگرایی دینی، اکثریت مطلق مردم ما در چهارگوشۀ جهان را بی پناه و مستاصل کرده است بلکه با نابودی محیط زیست و پیامدهای آن، بقای انسان و حیات را تهدید می کند.
اگر به راستی میخواهیم ستم بر زنان چه به شکل عریان آن توسط ارتجاع اسلامی و فاشیست های مسیحی، چه به شکل پنهانتر آن توسط انواع سیاست های لیبرالی و نئولیبرالی در دمکراسی های بورژواییِ غرب را متوقف کنیم، باید به علم کمونیسم و پیشرفته ترین سنتز آن که توسط باب آواکیان صورت گرفته است، مجهز شویم. زنان برای رها کردن خود و رها کردن کل بشریت، راهی ندارند جز سرنگون کردن تمامیت سیستم توسط انقلاب کمونیستی و نه چیزی کمتر. انقلاب بر پایۀ علم کمونیسم نوین و نه هیچ «روایت» و توهم دیگری. این راه دشواری است که پیروزی در آن از قبل مقدر نشده اما پایه های مادی آن در واقعیت دنیا، آن را امکان پذیر و همچنین ضروری می سازند.
در آستانه هشت مارس اعلام میکنیم که ما، حزب کمونیست ایران (مارکسیست- لنینیست- مائوئیست)، مصمم هستیم نقطۀ پایانی بر هزاران سال مردسالاری بگذاریم؛ مصمم هستیم آلترناتیو جمهوری سوسیالیستی نوین را با اتکا به توده های مردم و پتانسیل پرقدرت زنان از طریق انقلاب کمونیستی و در برابر همۀ آلترناتیو های دیگر، برای ساختن دنیایی بنیاداَ متفاوت و عاری از هرگونه ستم و استثمار برپا کنیم. مصممیم مبارزه برای محو ستم بر زن و توقف قوانین زن ستیزانۀ شریعت و حجاب اجباری در ایران را به مبارزه ای سراسری برای توقف فقر و بیکاری، سرکوب فاشیستی و پلیسی، دولت دینی، نابودی محیط زیست، ستم ملی و جنگ افروزی های جمهوری اسلامی در منطقه پیوند بزنیم و تمامیّت این مبارزه و تحرک و دینامیزم آن را به سمت انقلاب کمونیستی هدایت کنیم.
زنان به همان شدتی که تحت انواع ستم و تبعیض و خشونت قرار دارند، به همان اندازه می توانند و باید پیشگام این انقلاب، پیشگام مبارزه برای رهایی بشریت باشند. از این رو زنان و مردان پیشرو و انقلابی را به پیوستن به حزب مان برای مبارزه علیه وحشتِ حاکم بر جهان فعلی و در مسیر بنای یک دنیای نوین فرامی خوانیم.
در سند قانون اساسی جمهوری سوسیالیستی نوین ایران (پیش نویس پیشنهادی) در مورد حقوق بنیادین مردم آمده است:
«برابری کامل حقوق همۀ شهروندان، صرف نظر از عقیده، دین و مذهب، ملیت، جنسیت و گرایش جنسی، در کلیۀ زمینه های سیاسی و فرهنگی و آموزش و اشتغال و بهداشت و مسکن .برابری کامل و بی قید و شرط زن و مرد در همۀ عرصه های زندگی سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و خانوادگی. ممنوعیت تنفروشی و پورنوگرافی. آزادی سقط جنین. برابری و آزادی در ازدواج و طلاق و عشق. آزاد بودن ال.جی.بی.تی.ها. ممنوعیت شیربهاء، مهریه، جهیزیه و امثالهم؛ و در مقابل، تامین ضمانت های اجتماعی برای زنان.» (ص۵۴)
برای دستیابی به این حقوق به عنوان پایه ای ترین حقوق انسانی و فراتر رفتن از آن و ساختن دنیایی که هیچ نابرابری در آن تولید نمیشود تا نیاز به قوانین تضمین کننده برابری داشته باشد، شمار فزاینده ای از مردم باید از همین امروز به پیشگامان رهایی بشریت تبدیل شوند و باید مبارزات زنان را به چنین افقی پیوند بزنند. همانطور که رفیق آواکیان میگوید:«اساسا مبارزه برای رهایی زنان یک بخش حیاتی از انقلابی است که هدف نهایی اش دستیابی به دنیای کمونیستی یعنی دنیایی عاری از هرگونه ستم و استثمار است.
حزب کمونیست ایران (م ل م) اسفند ۱۳۹۸/ مارس ۲۰۲۰