گزارشی از تظاهرات در اعتراض به قتل جورج فلوید در در پاریس
انقلاب، و چرا باید به چیزی کمتر از آن رضایت دهیم؟
امروز ۶ ژوئن، تظاهراتی علیه نژادپرستی در پاریس، بوردو، مارسی، لیون و دیگر شهرهای فرانسه برگزار شد. به بهانه ویروس کرونا هیچگونه مجوز تظاهرات از سوی پلیس داده نشده بود و شرکت در آن غیرقانونی به شمار می آمد اما مطابق گزارشات رسمی بیش از پنج هزار نفر در تظاهرات شهر پاریس شرکت کردند. تظاهرات در دو مقطع برگزار شد. اول در میدان کونکورد مقابل سفارت آمریکا از ساعت ۱۵ و بعد از آن در شامپدومارس (محوطه برج ایفل) از ساعت ۱۷. با هشدارهای دولت آمریکا و هماهنگی دولت فرانسه، کلیه خیابانهای منتهی به سفارت آمریکا همچون شانزه لیزه و پل منتهی به مجلس ملی فرانسه با دیوارهای آهنی بسته شده بود. تعداد بیشماری پلیس و صدها موتورسوار پلیس تلاش میکردند در مقابل خشم جوانانی که برای اولین بار به عرصه سیاست کشیده شده بودند از خود خویشتنداری نشان دهند، ولی در واقع با مبارزات اخیر علیه جنایات سیستم شان در موضع ضعف بودند. عمده شرکت کنندگان از حومه پاریس و از ملیتهای مختلف و به ویژه آفریقایی- فرانسوی (آفروفرانس) بودند. شرکت دختران جوان با بیباکی و اراده و خشمی غیر قابل تصور که پلیس را به چالش میطلبیدند قابل توجه بود.
بیشترین شعاری که به گوش میخورد، شعار «عدالت برای جورج فلوید، عدالت برای آداما» بود. آداما ترااُوره جوان ۲۴ ساله سیاهپوستی بود که چهار سال پیش توسط ژاندارمها در حومه پاریس دستگیر شد که نهایتا منجر به مرگ وی شد. از آن زمان تاکنون حکم دادگاه پلیس را مثل همیشه تبرئه کرد ولی هر بار با شکایت خانواده آداما پروسه ادامه پیدا کرد. اما شعارهای مترقی دیگری نیز سر داده میشد از آن جمله: «پلیس همه جا، عدالت هیچ جا»، «پلیس و دولت قاتل هستند»، «تمام دنیا از پلیسها، متنفرند» و «عدالت نباشد، صلحی هم نیست».
ما هواداران حزب کمونیست ایران (م ل م) به همراه رفقای گروه مانیفست کمونیست انقلابی در اروپا نیز در این تظاهرات شرکت داشتیم. پیام ما این بود که اگر قرار است از تمامی این ستمها رهایی یابیم، نباید به چیزی کمتر از انقلاب رضایت دهیم. ما در مجموع ترجمۀ فرانسۀ ۱۵۰۰ بیانیه اخیر باب آواکیان را توزیع کردیم.
نکتۀ جالب توجه این بود که جوانان شرکت کننده در تظاهرات اذعان داشتند که مسئله نژادپرستی محدود آمریکا یا اروپا نیست؛ بلکه مسئله کل سیستم سرمایه داری است. ما در همراهی با آنها میگفتیم دقیقا همین است و مسئله کل سیستم است، اما مسئله مهمتر این است که کل سیستم اصلاح ناپذیر است. این سیستم که مولد و بازتولید کنندۀ همۀ این ستمها و رنجها برای بشریت است را نمیشود اصلاح کرد. بلکه باید آگاهانه با در دست داشتن تئوری درست و مسلح بودن به سنتز نوین انقلاب کرد و «این صرفا یک رویا نیست».
در جریان گفتگو سوالات جالبی طرح میشد: « این انقلابی که شما از آن حرف میزنید چگونه ممکن است؟» «ماهیت این انقلاب چیست؟» از دیگر مواجهات جالب توجه، برخوردی بود که هر کدام از ما با زنان شرکت کننده داشتیم؛ آنها با مطالعۀ بیانیۀ ما میگفتند: «جالب است، علاوه بر این که علیه نژادپرستی نوشته، علیه مردسالاری هم نوشته و این درست است.» و بیشتر در مورد باب آواکیان و کمونیسم نوین میپرسیدند.
البته در میان جمعیت افرادی نیز بودند که وقتی از انقلاب کمونیستی میگفتیم، با تعجب و تمسخر میگفتند: «کمونیسم که شکست خورده. دوباره انقلاب کمونیستی؟» و ما سعی داشتیم از تجربیات درخشان موج اول انقلابهای سوسیالیستی و نقطه ضعفهایش بگوییم و این که چرا باید از آن اشتباهات جمعبندی میشد و نسبت سنتز نوین با آن تجربیات چیست و این کاری است که باب آواکیان انجام داده است.
در مجموع جو بسیار مترقی ای بود. به رغم اینکه درگیری ای با پلیس به وجود نیامد اما خشم علیه پلیس در جمعیت مشهود بود. امیدواریم که این خشم که در سراسر جهان جریان یافته، جرقه جنبشی برای انقلاب کمونیستی شود.
فعالین و هواداران حزب کمونیست ایران (مارکسیست لنینیست مائوئیست) در فرانسه
