بیانیه سازمان کمونیست انقلابی (او.سی.آر)، مکزیک- زنده باد هشت مارس، روز جهانی زن!
بیانیه سازمان کمونیست انقلابی (او.سی.آر)، مکزیک از نشریه آئورا روژا
زنده باد هشت مارس، روز جهانی زن! برای انقلابی که حقیقتا زنان و تمام بشریت را آزاد خواهد کرد بجنگیم!
۶ فوریه ۲۰۲۳
در کشورهای دنیا، یکی پس از دیگری، خشم زنان به شکل شورشی نشاط آور علیه سلطه مردانه و خشونت و تحقیر کراهت بار و دیرینه ای که آنان را احاطه کرده و رنج می دهد، فوران کرده است. زنان علیه نیروهای سرکوبگری که از طریق قدرت دولتی، زنجیرهای انقیاد زنان را تقویت می کنند و قاتلانشان را حمایت می کنند قیام کرده اند. چرا دولت ها این کار را می کنند؟ چون انقیاد زنان سنگ بنای کل نظام سرمایه داری است.
این نبرد اکنون در ایران در جریان است؛ جایی که از سپتامبر ۲۰۲۲ قیام قدرتمند زنان در برابر سرکوب وحشیانه دولت تئوکراتیک گسترش و تداوم یافته است. بخش‌های بزرگی از مردم به یک جشن واقعی که «جشن ستمدیدگان» است پیوسته اند؛ جشنی که دولت مرتجع اسلامی را به لرزه درآورده است. این خیزش، الهام بخش زنان و همه کسانی است که از ظلم و ستم در جهان متنفرند، زیرا مظهر اشتیاق عمیق برای رهایی است.
جرقه ای که در ایران به حریق تبدیل شد، قتل یک زن جوان کرد (یکی از ملل تحت ستم ایران) به دست پلیس اخلاق بود. «جرم» او نداشتن حجاب «درست» بود (حجابی که طبق قانون برای پوشاندن مو و گردن زنان لازم است). ژینا مهسا امینی بر اثر ضرب و شتم وحشیانه پلیس جان باخت. آنها گفتند این جوان ۲۲ ساله سالم بر اثر «ایست قلبی» جان خود را از دست داده است تا جنایت خود را بپوشانند. این جنایت، خشم زنان را برانگیخت و دروازه‌ها را به روی شورشی بی نظیر علیه رژیم باز کرد: زنان جوان حجاب هایشان در آتش سوزاندند، موهای بلند خود را کوتاه کردند، در خیابان رقصیدند (که ممنوع است) و فریاد زدند: «زن، زندگی، آزادی» و ویدیوهایی از همه این «زیر پا گذاشتن خط قرمزها» در رسانه‌های اجتماعی آپلود شد. در مواجهه با ضرب و شتم، دستگیری، آزار جنسی، تهدید، ناپدید سازی و گلولۀ تفنگ های دولت، اعتراضات چند برابر شد و زنان و مردان جوان در خط مقدم ایستادند و اکنون، کارگران، پزشکان، هنرمندان، وکلا، کشاورزان، ورزشکاران، بازرگانان، و مردم به طور کلی نیز با آنان همراه شده اند.
بیش از چهار ماه است که خیزش در برابر سرکوب وحشیانه رژیم ادامه یافته است. این امر مردم سراسر جهان را تکان داده است به طوری که در کشورهای مختلف در اروپا، ترکیه، ایالات متحده، قطر و مکزیک و غیره تظاهرات های حمایتی برگزار شده است. رژیم معترضان را با حکم دادگاه های بدون وکیل مدافع یا مدرک معتبر مجرمیت، و با اتهاماتی نظیر «دشمنی با خدا» اعدام می کند.
جنبش رادیکال‌تر شده است و صحبت از «انقلاب» جاری است. اما چگونه می توان این رژیم وحشی را سرنگون کرد و چه چیزی جای آن باید گذاشت؟ دولت ارتجاعی همچنان قوی است و سرکوب مرگبار خود را تشدید می کند. در این جنبش، برنامه های سیاسی مختلفی که بیان منافع طبقات و نیروهای اجتماعی مختلف است در رقابت با یکدیگر هستند. علاوه بر این، قدرت های امپریالیستی، مانند ایالات متحده، روسیه و چین، مانور می دهند تا اوضاع را به نفع منافع شوم خود بچرخانند. در این اوضاع حساس، وجود حزب کمونیست ایران (مارکسیست-لنینیست-مائوئیست) که با تکیه به هر قدرت امپریالیستی ضدیت می ورزد و کمونیسم نوین باب آواکیان را در شرایط انضمامی ایران به کار می برد تا بتواند برای یک انقلاب واقعی بجنگد، مغتنم است. این حزب می گوید، «انقلاب به معنای سرنگون کردن کلیت رژیم جمهوری اسلامی، دستگاه نظامی و دولتی، نهادهای ایدئولوژیک آن، در یک مبارزه همه جانبه و سازمان یافته میلیون ها انسان آگاه، با هدف ایجاد یک دولت سوسیالیستی است». این تنها راهی است که می تواند به رهایی زنان و همه مردم در ایران و سراسر جهان منتهی شود. همه کسانی که از ستم پدر/مردسالاری متنفرند و خواهان دنیایی بسیار بهتر هستند، باید از این مبارزه قهرمانانه که متعلق به ستمدیدگان سراسر جهان است، حمایت کنند. [برای اطلاعات بیشتر به اطلاعیۀ این حزب تحت عنوان: «به مردم جهان: بانگ انقلاب برخاسته از ایران متعلق به همه شماست» رجوع کنید[
از ایران گرفته تا مکزیک و همه کشورهای دیگر، وضعیت زنان هولناک است. روش های سرکوب، تجاوز، تحقیر و پایمال کردن حیات زنان، متفاوت است. اما، در همه جای دنیا پدرسالاری و ستم مردان بر زنان وجود دارد. زیرا، توسط سیستم سرمایه‌داری- امپریالیستی در سراسر جهان پشتیبانی و بازتولید می‌شود. این ستم را می توان و باید با انقلابی خاتمه داد که این نظام را سرنگون کند، سوسیالیسم را بسازد و به مبارزه برای از بین بردن همه اشکال ستم و استثمار ادامه دهد.
در مکزیک، میلیون ها زن علیه خشونت‌های ماچیستی – زنان‌کشی، تجاوز جنسی، ناپدید سازی، بردگی جنسی و آزار جنسی – با خشمی سوزان به پاخاسته و جامعه را تکان داده و آگاهی در مورد این جنایت های هولناک را بالا برده اند. اما این مبارزه عادلانه همواره با سد دولت، ریاست جمهوری، دادستان ها، نیروهای مسلح، پلیس، دادگاه ها و غیره برخورد کرده اند که علیه حقیقت و عدالت کار می کنند؛ از فعالان جاسوسی کرده و آنان را تهدید و سرکوب و از مجرمان محافظت می کنند. [رئیس جمهور کنونی مکزیک آندرس مانوئل] لوپز اوبرادور [AMLO] و حکومت او در تلاش هستند تا با ارقام ساختگی به ما اطمینان دهند که چنین نیست. آنها به خاطر کاهش ظاهری و بسیار کم زن کشی به خودشان تبریک می گویند. در حالی که روزانه به طور متوسط ۱۰ زن به قتل می رسند. از هر ۴ قتل فقط ۱ مورد به عنوان زن کشی مورد «تحقیق» قرار می گیرد و از هر ۱۰ قتل، ۹ فقرۀ آن بی مجازات باقی می ماند. پرونده دبانهی اسکوبار و یولاندا مارتینز که در ماه مارس و آوریل ۲۰۲۲ در نووو لئون به قتل رسیدند و لوز راکل پادیلا که در ژوئیه گذشته در پارکی در زاپوپان، جالیسکو به آتش کشیده شد، چه شد؟ دادستان ها ابتدا این قتل ها را «خودکشی» خواندند. اما در نتیجه اعتراضات مجبور شدند تحقیق در مورد زن کشی را آغاز کنند. ولی پس از هشت ماه تا یکسال، هیچ پیشرفت قابل توجهی حاصل نشده است. هیچ حقیقتی وجود ندارد، عدالتی وجود ندارد.
هر روز هشت زن در مکزیک ناپدید می شوند که اکثریت آنها بین ۱۵ تا ۲۴ سال سن دارند، و در بسیاری از مواقع علیه این وضعیت مردم خشمگین خیابان بندی کرده اند. آن چه «دفتر دادستان کل جمهوری» خوانده می شود و رئیس آن گرتز مانرو است چه می کند؟ این دفتر حاضر نیست یک پایگاه آماری قانونی در مورد بیش از ۵۲۰۰۰ جسد ناشناس به منظور تطبیق آنها با پایگاه آماری افراد گمشده، درست کند. این دفتر به جای رعایت قانون، علیه قربانیان [و خانواده های آنها] پرونده سازی می کند! علاوه بر این، قاچاق انسان، تجاوز جنسی، خشونت خانگی و مرگ زنان به دلیل «قتل از روی سهل انگاری» (که اغلب پوششی برای زن کشی است) در حال افزایش است.
همه اینها، واقعیت تلخی را نشان می دهد که در چارچوب نظام سرمایه داری، هیچ تغییر اساسی ممکن نیست. مشکل تنها «عدم اراده سیاسی» برخی مقامات نیست، بلکه ماهیت و عملکرد نظام و نهادهای آن است. تمام این زندگی های نابود شده، تمامی وحشت های غیرقابل تحمل، و رنج های غیرضروری تنها با پایان دادن به سیستمی که آن را حفظ و بازتولید می کند، خاتمه خواهد یافت.
ممکن و بسیار ضروری است که از هم اکنون، به عنوان بخشی از مبارزه برای یک دگرگونی اساسی تر و انقلابی تر، امتیازاتی برای زنان به دست آوریم. اما تا زمانی که نظام کنونی ادامه داشته باشد، حتی پیروزی‌هایی که در نتیجه مبارزات سخت به دست آمده اند را نیز می توان از دست داد. به دست آوردن حق سقط جنین که برای آزادی زنان بسیار اساسی است، یکی از این موارد است. این که زنان بتوانند در مورد بدن و زندگی خود تصمیم بگیرند برای شکستن انقیاد زنان ضروری است. در نتیجۀ مبارزات گسترده زنان، دادگاه عالی [مکزیک] در سال ۲۰۲۲ جرم انگاری سقط جنین را خلاف قانون اساسی اعلام کرد. تاکنون در مکزیک، ۱۱ ایالت [از مجموع ۳۱ ایالت] سقط جنین تا هفته ۱۲ بارداری را قانونی اعلام کرده اند، اما اکثریت قریب به اتفاق زنان هنوز نمی توانند به سقط جنین قانونی و ایمن دسترسی داشته باشند. کاملاً غیرقابل قبول است که رئیس جمهور و [حزب سیاسی او] «مورنا» حاضر نیستند طرحی برای تصویب این قانون در سطح فدرال به قوۀ مقننه بدهند. زنان آرژآنتین در سال ۲۰۲۱ در نتیجۀ مبارزات گسترده توانستند حق سقط جنین را در سطح کشوری به دست آورند و در سال ۲۰۲۲ زنان این حق را در کلمبیا تا هفته ۲۴ بارداری به دست آوردند. اما، دو ماه بعد از این که زنان کلمبیا این حق را به دست آوردند، در آمریکا، دادگاه عالی ایالات متحده، قانون حق سقط جنین زنان را در سراسر کشور لغو کرد و بسیاری از ایالت های آنجا پیشاپیش این حق را ملغا کرده بودند. به این ترتیب می بینیم، اصلاحاتی که در این نظام به دست می آید همیشه می تواند از دست برود. حتی حقی اساسی مانند سقط جنین ایمن و قانونی، تا زمانی که انقلاب نشده و یک سیستم سوسیالیستی نوین برقرار ندشه می تواند لگدمال و ملغا شود.
ستمی که زنان متحمل می شوند دلیلی کافی برای انقلاب کردن است و مبارزه برای از بین بردن این ستم باید در مرکز انقلاب کمونیستی قرار گیرد. بسیاری از دهشت های دیگر هم نیازمند انقلابی فوری هستند. مانند: فقر و گرسنگی، آوارگی اجباری هزاران نفر، خلع ید و سرکوب خونین مردم بومی، مهاجرت اجباری میلیون ها نفر. نظام سرمایه داری-امپریالیستی، ما را به آستانه خطر واقعی جنگ هسته ای بین قدرت های امپریالیستی (ایالات متحده، چین و روسیه) رسانده است و این جنگ اگر در بگیرد، می تواند سیاره زمین را ویران کند. به علاوه، اگر زنجیره سلطه امپریالیستی و استثمار سرمایه داری در بسیاری از کشورها گسسته نشود، گرمایش زمین منجر به انقراض بسیاری از گونه ها، احتمالاً، از جمله گونۀ ما خواهد شد.
از زنان و مردانی که خواهان پایان دادن به مردسالاری و هر گونه ستم هستند می‌خواهیم: به جنبش انقلاب بپیوندید؛ بیایید به طور جمعی برای انقلاب رهایی بخشی که لازم است تلاش کنیم. به طور خاص چه باید کرد؟ به این موضوع بپردازید که چرا این انقلاب ضروری است، چه معنایی دارد و جامعه سوسیالیستی نوین چگونه خواهد بود. درباره کمونیسم نوین که راهنمای اساسی برای گشودن مرحله جدیدی از انقلاب ها در جهان است، بیاموزید و در مورد آن بحث کنید. این انقلاب رهایی بخش را به آگاهی مردم برسانید تا جنبش انقلاب را گسترش دهیم، زیرا ما با همه مردمی که مایل به مبارزه با جنایات، بی عدالتی ها، ویرانی ها و حملات این نظام بی رحم هستند، متحد می شویم.
زنجیرها را بگسلیم! خشم زنان را به عنوان نیروی قدرتمندی برای انقلاب آزاد کنیم!
سازمان کمونیست انقلابی، مکزیک