بر ماهیان، تپیدن دریا مبارک است
اطلاعیه حزب کمونیست ایران (مارکسیست لنینیست مائوئیست) دربارۀ جنبش زنان خیابان انقلاب
در فاصله کمتر از یک ماه پس از خیزش فرودستان که سراسر ایران را لرزاند، فرارسیدن موج جدیدی از مقاومت و مبارزات زنان علیه حجاب اجباری شهرهای مختلف را در نوردیده است و بر پایه های ایدئولوژی و نظام اجتماعی پوسیدۀ جمهوری اسلامی ضربه وارد می کند. جنبش «زنان خیابان انقلاب» علیه یکی از مهمترین شاخصهای دولت تئوکراتیک جمهوری اسلامی یعنی حجاب اجباری، برخاسته است. همزمان با شروع خیزش فرودستان در ۷ دی ماه ۱۳۹۶ در مشهد، زن گمنامی در تهران، بر سکوی بلندی ایستاد و جسورانه به این نماد فرودستی زن اعتراض کرد. ویدا موحد همان روز دستگیر شد اما حرکت نمادینش که بیشتر به اجرای هنر اعتراض خیابانی می ماند، در فاصله کوتاهی شبکه های اجتماعی در فضای مجازی و حتی برخی رسانه های بین المللی را تسخیر کرد و در کنار تصاویر خیزش مردم علیه فقر و فساد و تبعیض، به نماد آغاز فصل جدیدی از رویارویی مردم با جمهوری اسلامی تبدیل شد. ویدا بعد از چند روز با وثیقه سنگین به شکل موقت و مشروط آزاد شد اما تاریخ، نامش را به خاطر خواهد سپرد که چطور روزی از روزهای زمستان خشک سال ۱۳۹۶ بر سکویی در امتداد خیابان انقلاب ایستاد و گفت: «نه!». همانطور که تاریخ زنی به نام رزا پارکس را فراموش نکرد که صبح روز اول دسامبر ۱۹۵۵ در اتوبوسی در ایالت آلاباما با ندادن صندلی اش به یک مرد سفید پوست، به نژاد پرستی و تبعیض سیستماتیک علیه آفریقایی تبارها در ایالات متحده آمریکا نه گفت و علیه آن شورید.
حالا همان زن گمنام خیابان انقلاب، تکثیر شده است و زنان و مردان مبارز همچون برگهای درخت شاد زندگی به ناگاه از زمین روییده اند تا پرچم مبارزۀ علنی او علیه حجاب اجباری را بر افراشته نگه دارند. از فردای آزادی موقت ویدا، بر سر چهار راهها، خیابانها، پارکها و روبروی مساجد، از تهران و کرج و مشهد تا ساری و شیراز و اصفهان و کرمان و اردبیل، زنان و مردانی را می بینیم که در شلوغ ترین ساعات روز با چوبی در دست که شال و روسری بر آن گره خورده ایستاده اند و نکبت حجاب اجباری چهل سالۀ جمهوری اسلامی را به چالش مرگ می طلبند.
تبار تاریخی زنان خیابان انقلاب، به ۴۰ سال مبارزۀ مداوم زنان ایران علیه حجاب اجباری و قوانین زن ستیز شریعت باز می گردد. به ۸ مارس ۵۷ در همین خیابانها و خروش علیه نخستین فرمان خمینی و رژیم تئوکراتیکش که با شعار «ما انقلاب نکردیم، تا به عقب بر گردیم» آغاز شد. جنبش «زنان خیابان انقلاب» که از قضا سه مفهوم شورشیِ زن، خیابان و انقلاب را کنار هم گِرد آورده است، به موازات عروج خیزش فرودستان، بیانگر آغاز زمانۀ جدیدی از مبارزه علیه دولت سرمایه داری اسلامگرایان حاکم بر ایران است. حزب ما در بیانیه تحیلی اش پیرامون خیزش فرودستان نوشت: «سازمان یافتن جنبش انقلابی زنان تاثیر تعیین کننده در کیفیت این جنبش توده ای و تداوم آن دارد باید به سرعت دست به سازماندهی نیروهای زنان در هر محله و محل کار زد و خواست برابری و آزادی زنان و مبارزه ضد حجاب اجباری را تبدیل به خواست کل این جنبش کرد…». و حالا حرکت آغاز شده طی روزهای اخیر، فرصت بی مانندی برای پیوند زدن پتانسیل زنان خیابان انقلاب به خیزش فرودستان را فراهم کرده است و تبدیل آن به جنبشی انقلابی، بر دامنۀ گسترش کل جنبش اجتماعی-سیاسی علیه جمهوری اسلامی و شدت ضربات بر حکومت خواهد افزود. انجمن صنفی کارگران برق و فلزکار کرمانشاه با انتشار بیانیه ای خواهان آزادی دستگیر شدگان این جنبش شده و آزادی پوشش و لغو حجاب اجباری را از مطالبات مبارزاتی مردم می داند. نمونۀ پیشرویی که تکرار آن در دیگر جنبش های اجتماعی ضروری است. جامعۀ ما برای رهایی به اضطرار نیازمند رهایی زنان است و برای رهایی جامعه لازم است زنانی که جمهوری اسلامی و نظام منسوخ آن را به چالش گرفته اند در صف اول پیکار برای رهایی بشریت قرار گیرند.
همزمان با گرامی داشت چهلمین سال تظاهرات زنان علیه فرمان حجاب اجباری خمینی در ۸ مارس ۵۷، ۸ مارس امسال (۱۷ اسفند) را به صحنۀ تداوم و گسترده تر شدن جنبش «زنان خیابان انقلاب» و اعلام ضرورت انقلاب کمونیستی و استقرار جمهوری سوسیالیستی نوین که تنها راه نجات ما از ستم بر زن، شکاف طبقاتی، فقر و محرومیت و ستم گری ملی و جنگ های ویرانگر است، تبدیل کنیم.
مرگ بر حجاب اجباری! مرگ بر جمهوری اسلامی! پیش به سوی جمهوری سوسیالیستی نوین در ایران!
حزب کمونیست ایران (م ل م) ۱۲ بهمن ۱۳۹۶