نمایشنامه «طراحی سوخته» نمایش دیگری از جنایت رژیم غارت و شکنجه!
نمایش تلویزیونی «مستند طراحی سوخته» در صدا و سیمای شبکه دو رژیم در ساعت ۸ و نیم شب شنبه ۲۹ دی ماه، چنان ورشکستگی این رژیم را به نمایش گذاشت که حتا یکی از آخوندهای اصلاح طلب رژیم گفت، این نمایشِ «حکومتی است که از آن یک اسکلت سوخته برجا مانده است». نمایش اسکلت سوخته به واقع شایستۀ چهل سالگی این رژیم است. این «مستند» با به نمایش گذاشتن چهرۀ شکنجه شدۀ زندانیان فقط یک چیز را مستند کرد: درنده خویی و قساوت این رژیم را. سپیده قلیان خوب گفت که، «اصل این است که شما فاسد و ستمگرید».
جمهوری اسلامی یک سازمان غارت، شکنجه، کشتار و تجاوز است که عده ای جنایت کار آن را اداره می کنند، به طور سازمان یافته نان شب مردم را از دهانشان می دزدند و در جواب به اعتراضاتشان با شکنجه و زندان و اعدام به میدان می آیند. این رژیم برای حفظ قدرتش هیچ ابزار دیگری به جز بگیر و ببند و شکنجه و سانسور و خوف در دل مردم انداختن ندارد. این رژیم صرفا برای گرفتن «اطلاعات» برای شکار مبارزین دیگر، قربانی خود را شکنجه نمی کند. فعالین علنی مانند اسماعیل بخشی که سخنگوی دردهای مردم و خواستار حقوق اولیه کارگران شده اند اطلاعات مخفی ندارند که در اختیار شکنجه گران خود قرار دهند. هدف رژیم از شکنجۀ اسرایش، مجبور کردن آنان به هتاکی علیه خودشان است تا به اصطلاح «بی اعتبار» شوند.
تمام تلاش سناریونویسان نمایشنامۀ «طراحی سوخته» این بود که فعالین جنبش های اجتماعی را منتسب به آمریکا و اسرائیل کنند. اما هیچ کس بهتر از خود اینها نمی دانند که هر دم و بازدم شان وابسته به نظام سرمایه داری امپریالیستی است و دستگاه های اطلاعاتی اسراییل و امپریالیست های غربی و روسی و چینی به هر ارگان و مرکز این رژیم نفوذ کرده اند. سردمدارن این رژیم از رهبر گرفته تا رئیس جمهور و رئیس قضا و مجلس و سران سپاه و جنایتکاران گمنام “امام زمان” روسای یک رژیم شکنجه و غارت و کشتار و جنایت هستند که نزدیک به چهل سال است نماینده سرمایه داری جهانی و امپریالیست ها در ایران هستند. این ها فقط می توانند در مقابل مردمی که سازمان یافته نیستند رژیم خود را پابرجا نگه دارند. برای همین از کوچکترین تشکل و سازمان یافتگی مبارزات کارگران و دیگر قشرهای مردم می ترسند. ابعاد سرکوب ها پس از شورش مردم در دی ماه سال گذشته شدت گرفته است. طی این مدت صدها فعال جنبش های اجتماعی از فعالان کارگری، دانشجویی، ملل تحت ستم، فعالان محیط زیست، زنان دستگیر و زندانیان سابق که قریب سی سال از آزادیشان گذشته تهدید و احضار حضوری شده اند. تمام تلاش رژیم این است که مردم را از پیشروانش محروم کند.
مستند طراحی سوخته، در واکنش به جرات و جسارت زندانیانی مانند اسماعیل بخشی و سپیده قلیان که پس از آزادی، سازمان شکنجه جمهوری اسلامی را افشا کردند، به نمایش در آمد. اطلاعاتی ها به آنها گفته بودند که اگر پس از آزادی در مورد شکنجه شدن شان حرف بزنند، این مستند را که به قصد به اصطلاح «بی آبرو» کردن آنها و زندانیان دیگر تهیه شده است پخش خواهند کرد. اما این رژیم آبروباخته و ورشکسته در موقعیتی نیست که بخواهد کسی را «بی آبرو» کند و با این نمایش نامه که در واقع نمایش شکنجه برای گرفتن اعترافات ساختگی بود، خودش بی آبروتر شد. دستگاه اطلاعاتی جمهوری اسلامی در دهه شصت اینگونه «اعترافات» تلویزیونی را برای قدرت نمایی و زهرچشم گرفتن از توده های مردم پخش می کرد اما ابراز انزجار عمومی و علنی مردم از این مستند نشان داد که توده های مردم مرعوب نمی شوند و نباید بشوند.
اعتراض علیه هر شکل از ظلم و ستمگری این رژیم حق مردم است؛ متشکل شدن و سازماندهی مبارزه حق پایه ای مردم است. و هر انسان آزادیخواهی باید از این مبارزات حمایت کند و از دستگاه امنیتی بگیر و ببند و شکنجه ابراز انزجار و نفرت کند. هنرمندان و ورزشکاران و وکلا و دانشگاهیانی که خود را در سمت مردم می دانند و می خواهند، نباید بی طرف و بی موضع بمانند. پس از پخش نمایشنامه «طراحی سوخته» در میان هنرمندان و فعالین سیاسی در داخل و خارج موج حمایت از زندانیان سیاسی به راه افتاد. این خوب است اما باید تداوم یافته و گسترش پیدا کند. این رژیم برای مان و نمان خود دست و پا می زند و برای ماندن می تواند دست به جنایت های بزرگتر از معمول بزند. سکوت در این برهه از زمان لطمات غیرقابل جبران به بار خواهد آورد. این رژیم حق زندانی و محاکمه هیچ کس را ندارد. این رژیم خود باید محاکمه شود.
زندان و شکنجه و قتل های سیاسی باید متوقف شود!
همه زندانیان سیاسی باید فورا و بی قید و شرط آزاد شوند!
دست این مرتجعین از فعالین محیط زیست باید کوتاه شود!
حزب کمونیست ایران ( م ل م)
۳۰ دی ۱۳۹۷