از مبارزه خانواده های جان باختگان خیزش آبان ماه حمایت کنیم/ دستگاه سرکوب جمهوری اسلامی را در هم بکوبیم
سازمان آدمکشی جمهوری اسلامی شامل نیروهای امنیتی، انتظامی، سپاه پاسداران و بسیج ضد مردمی و ارتش طی چند روز در آبان ۱۳۹۸، بیش از هزار نفر و بر اساس برخی تخمینها و آمارها ۱۵۰۰ نفر را به قتل رساند. جان باختگان این خیزش در شهرهای مختلف، در خیابانها و پس کوچه ها، در نیزارها و بازداشت گاه ها، در زندان و اتاقهای شکنجه به اشکال مختلف به قتل رسیدند. از شلیک مستقیم گلوله به قلب و سر و صورت تا رگبار مسلسل و از مُثله شدن زیر شکنجه تا غرق شدن در سد. جمهوری اسلامی طی چهل سال گذشته عمدتا از طریق خفقان سیاسی و سرکوب فاشیستی و خونین مردم، بقا و دوام پیدا کرده است. استبداد سیاسی و سرکوب که به شکل رژیم فاشیستیِ نظامی/امنیتی خود را نشان می دهد یکی از عوامل تعیین کننده است که کارکرد جمهوری اسلامی به آن وابسته و از گُسلهای مهمی است که مبارزۀ توده ای و مردمی حول مقاومت علیه آن اهمیت حیاتی دارد. حزب ما در بیانیۀ انقلاب (هفت توقف) ضرورت مقابله با سرکوب امنیتی و فاشیستی حکومت ایران را به این شکل تشریح کرده است که:
ما در این مبارزه هرگز نباید از قدرت سرکوب دشمن بهراسیم اما هم زمان باید بر اساس نقشه بلند مدت حرکت کنیم. هرگز نباید به سلاح سرکوب رژیم کم بها داد. طول عمر جمهوری اسلامی عمدتاً مدیون سرکوب بوده است. برای تداوم مبارزه باید هسته‌های مخفی مبارزین آگاه… در هر شهر و محله و در میان کارگران، معلمان، زنان، وکلا و دانشجویان درست شود. این روش، هستۀ مستحکم در مقابله با سرکوب است. اما بر اساس این هسته مستحکم باید تریبون مردم علیه سرکوب امنیتی را در میان وکلا، هنرمندان و ورزشکاران مردمی تقویت کرد. آنها باید بدانند که اگر با سرکوب جنبش مردم مقابله نکنند و در این امر محافظه کاری کنند، آیندۀ تاریکی حتی در انتظار آن‌هایی است که می‌خواهند بدون «دخالت در سیاست» سر خود را به «کار فرهنگی و مدنی» گرم کنند.[۱]
از این نظر در هم شکستن تور خفقان و هراس اجتماعی که حکومت پس از خیزش آبان ماه کوشید از طریق کشتار در خیابان و شکنجه و قتل در زندان آن را تحمیل کند، گام مهمی است در مسیر تداوم یافتن خیزش و جنبشهای مردمی. افشاگری های اعتراضی اخیر خانواده های جان باختگان آبان ۹۸ و به ویژه نقش پیشگام مادران جان باختگان در این مبارزه سنگر مستحکم مبارزه علیه جمهوری اسلامی است که باید به گسترش دامنه و تعمیق محتوایش خدمت کنیم.
عده ای از خانواده های جانباختگان خیزش آبان روز ۵ دی که مصادف با چهلم جانباختن برخی از آنها است را به عنوان یک روز مقاومت معین کرده اند. ما ضمن احترام به این تصمیم اعلام می کنیم که نه تنها اعتراض به جنایتها و آدم کشی های حکومت، به فقر و بی کاری ناشی از عملکرد نظام سرمایه داری در ایران به ستم و تبعیض دولت سرمایه داری دینمدار جمهوری اسلامی هیچ روز و ساعت ویژه ای نمی طلبد بلکه ضروری است که از تبدیل آیین های دینی و مذهبی به عنوان نماد و روزهای نمادین مقاومت علیه این رژیم پرهیز کنیم. این واقعیتی است که این نمادها و روزهای نمادین بخشی از عادات چند صد سالۀ حاکم در این کشور بوده اند. اما نه تنها عاداتی کهنه اند بلکه مهمتر از آن، هرچه بیشتر بیان و نماد هویت ایدئولوژیک رژیم جمهوری اسلامی می باشند. به طور مثال برگزاری روزهای هفتم و چهلم و عاشورا و اربعین و غیره. علاوه بر اینکه ماهیت رژیم دینمدار ضرورت کنار گذاشتن این عادات کهنه را ایجاب می کند، ما کمونیست های انقلابی دلیل مضاف و بسیار مهم دیگری نیز داریم و می خواهیم آن را با خانواده های جانباختگان خیزش آبان و همه کسانی که خون شان در راه مبارزه علیه این رژیم و به دست این رژیم ریخته شده است در میان بگذاریم: مبارزۀ رو به آینده برای رها شدن از هرگونه استثمار، ستم، جهل و خرافه و جمود فکری و فرهنگی نمی تواند از دنیای کهنه، از دین و سلطنت و مردسالاری، ملی گرایی و نژادپرستی و نظام مبتنی بر مالکیت خصوصی و سرمایه داری نماد و نشانه و فرهنگ وام بگیرد. جامعه رها شدۀ فردا به قول مارکس باید علیه کلیۀ شکاف های طبقاتی، کلیۀ روابط تولیدی استثمارگرانه که این شکاف های طبقاتی و دیگر روابط ستمگرانۀ اجتماعی را به وجود می آورند و کلیۀ تفکرات کهنۀ حافظ این شکاف ها و تبعیض ها و بی عدالتی ها و ستم گری ها، مبارزه کرده و از آنها گسست کند.
بردوام باد مبارزه علیه سرکوب و جنایت جمهوری اسلامی
مرگ بر جمهوری اسلامی
زنده باد انقلاب، زنده باد کمونیسم
پیش به سوی جمهوری سوسیالیستی نوین ایران
حزب کمونیست ایران (مارکسیست لنینیست مائوئیست) ۴ دی ۱۳۹۸
[۱] https://cpimlm.org/wp-content/uploads/2019/11/7%D8%AA%D9%88%D9%82%D9%81.pdf
توضیح پوستر: روز ۹ بهمن ۱۳۶۰ هشت نفر از رفقای اتحادیه کمونیستها و رزمندگان سربدار که در جریان نبردهای قیام سربداران در روز ششم بهمن به اسارت جمهوری اسلامی در آمده بودند در استادیوم شهر آمل و حضور مردم شهر تیرباران شدند. این هشت رفیق عبارت بودند از: فرح خرمنژاد، فرهنگ سراج، حمید راجپوت، شکرالله احمدی، تورج علی ملایری، علی اصغر آیت الله زاده، روزبه منافی و علی صفاری (حسین ساری). عکس تعدادی از این رفقا در سمت چپ پوستر و در سمت راست تعدادی از جان باختگان خیزش آبان ۹۸ به مثابۀ تداوم چهار دهه مقاومت مردم علیه استبداد اسلامی و سرمایه داری دین مدار در ایران قرار گرفته است.