جنایت فاشیستی رژیم ایران علیه مهاجرین افغانستانی را قویا محکوم می کنیم
اطلاعیه حزب کمونیست ایران (م ل م)
روز جمعه ۱۲ اردیبهشت (اول ماه مه ۲۰۲۰) بیش از پنجاه و هفت مهاجر افغانستانی که قصد ورود به ایران را داشتند توسط مرزبانان جمهوری اسلامی ایران بازداشت شدند، مورد شکنجه قرار گرفته و به رودخانه هریرود پرتاب شدند. متاسفانه بیشتر این مهاجرین که تعدادی نوجوان نیز در در بین آنها حضور داشتند، در امواج رودخانه غرق شدند. شورای ولایتی هرات یکشنبه ۱۴ اردیبهشت اعلام کرد که تنها دوازده نفر از آنها توانستند جان خود را نجات دهند. مقامات محلی و رسانه‌های افغانستان می‌گویند سایر افراد این گروه از جمله یک پسر ۱۲ ساله در رودخانه ناپدید شده‌اند. یکی از نجات‌یافتگان نعیم نام دارد که ۱۷ ساله است. او دوشنبه ۱۵ اردیبهشت به خبرنگار دویچه‌وله آلمان گفت: «مأموران مرزبانی به سوی ما اسلحه گرفته بودند و همانطور که ما را با قنداق اسحله می‌زدند، مجبورمان کردند به آب بزنیم. فقط چند نفر از ما شنا بلد بودند و توانستند خودشان را به آن‌طرف رودخانه برسانند».
کنسولگری ایران در هرات هرگونه اتهام شکنجه و در پی آن غرق شدن کارگران مهاجر افغانستانی و حتی بازداشت آنها توسط پلیس مرزی ایران را تکذیب کرد! چنین جنایاتی اولین باری نیست که توسط مرزبانان ایران علیه مهاجرین افغانستانی انجام می شود. مرزبانانی که جمهوری اسلامی در هر فرصتی از «سلحشوری و فداکاری» آنها یاد می کند. با این که حکومت ایران و تبلیغات حقیر ناسیونالیستی سعی می کنند چنین القا کنند که مرزبانان، حافظان «منافع شهروندان ایران» هستند اما دست کم مرزنشینان رفتار تحقیرآمیز و حتی شلیک به سمت مردم بی دفاع ایرانی و غیرایرانی را بارها از سوی مرزبانی جمهوری اسلامی دیده اند. آنها بخشی از قوای مسلح دولت دیکتاتوری سرمایه داران در ایران و بازوی سرکوب جمهوری اسلامی در مرزها هستند. همانها که با شلیک گلوله، بارها و بارها افغانستانی ها، کولبران کردستان و سوخت بران بلوچستان را هدف قرار داده اند. بدون شک رفتار مرزبانان نیروی انتظامی جمهوری اسلامی خودسرانه نیست و این نوع برخوردها در راستای سیاست سرکوبگری حکومت ایران علیه مردم است و منافع دولت را دنبال می کند. هر نوع آتش به اختیاری مرزبانان هم مانند دیگر آتش به اختیارهای مسلح دولتی و شبه نظامی اگر منفعت جمهوری اسلامی را تامین نمی کرد، به سرعت برچیده می شد. اما کیست که نداند آتش به اختیار یعنی اختیار همه جانبه نیروهای سرکوب در قلع و قمع کردن اولیه ترین آزادی ها و حقوق مردم به ویژه کارگران، زحمتکشان و تهیدستان حاشیۀ شهرها و نوارهای مرزی.
دردناک این است که مردم افغانستان علاوه بر دردی که از قوانین ضدبشری جمهوری اسلامی متحمل می شوند، قربانی جنایت و وقاحت همزمان هیئت حاکمۀ افغانستان و همچنین ارتش آمریکا هستند. سرزمین افغانستان بیش از چهل سال است که عرصۀ اشغالگری و جنگ و تجاوز قوای امپریالیستی و اسلامگرا از ارتش امپریالیستی شوروی و دولت دست نشاندۀ خلقی ها تا اسلامگرایان مرتجع جهادی و تنظیمی و طالبان و ارتش آمریکا و ناتو بوده است. دولتهای مرتجع ایران، پاکستان، عربستان سعودی و غیره هم هر یک به سهم خود در خون و آتش تحمیل شده به مردم افغانستان نقش داشته اند.
پمپئو وزیر امور خارجۀ رژیم فاشیستی ترامپ در پیامی اعلام کرد «از گزارش‌های غرق کردن افغانستانیها توسط مرزبانان ایران شوکه شدم». این حرف را وزیر خارجۀ دولتی می زند که مدتها است در مرزهای خودش کودکان مهاجرین آمریکای لاتین و مرکزی را از والدین شان جدا کرده و راه را بر ورود آنها به آمریکا می بندد. رژیمی که در ماه های اخیر تمام تلاشش را کرده است تا پروژه به اصلاح «صلح» را با طالبان پیش ببرد. پروژه ای که هدفش قانع کردن حکومت کنونی افغانستان در شریک کردن طالبان در قدرت است. طالبانی که آمریکا در زمان جرج بوش پسر به بهانه «نجات افغانستان» از دست آنها، خاک این کشور را به عرصۀ درندگی بمبها و موشکها و نظامیانش تبدیل کرد و هنوز نیروی های خود را در آنجا نگه داشته است.
افغانستانی ها چندین دهه است از جنگ، آوارگی، فلاکت، فقر و بیکاری و گرسنگی و برای پیدا کردن کار و سرپناه راهی ایران می شود. در تمام این مدت جمهوری اسلامی و بخش زیادی از شهروندان ایران، نگاهی و رفتاری تحقیرآمیز، تبعیض آمیز و ستیزه جو با آنها داشته اند. در حالی که بخش بزرگی از ساخت و ساز و مشاغل دشوار در ایران توسط کارگران مهاجر افغانستانی انجام می شود که بی هیچ آتیه و آینده ای، بار سخت ترین کارهای بدنی و یدی را به دوش دارند. اما حاکمیت فاشیستی ایران عمدتا با آنها به عنوان غیر شهروندان برخورد کرده و نه اجازه اقامت دائم و شهروندی و نه امکان تحصیل به آنها داده است. به راستی طی این چند دهه افغانستانی ها تحتانی ترین قشر پرولتاریا و زحمتکشان ایران را تشکیل داده اند. همان ها که فوری ترین منافع را در انقلاب کمونیستی دارند و پیوستن شان به انقلاب، حلقۀ استراتژیکی از پیشروی انقلاب آتی ایران و منطقه است. انقلابی که نقطه مقابل حکومت هایی نظیر جمهوری اسلامی و امپریالیسم آمریکا است و برای تمامی مردم داخل مرزهای ایران حقوقی کاملا برابر قائل است. دولت و جامعه ای که به عنوان یک منطقۀ پایگاهی برای انقلاب جهانی کمونیستی عمل می کند و راهنمای عملش انترناسیونالیسم کمونیستی است. سند قانون اساسی جمهوری سوسیالیستی نوین ایران (پیشنویس پیشنهادی) در مورد افغانستانی های ساکن ایران می گوید:
«جمهوری سوسیالیستی نوین ایران کلیۀ مهاجرین افغانستانی که هنگام تاسیس این جمهوری در ایران سکونت داشته اند را در صورتی که خود بخواهند، شهروندان این جمهوری قلمداد می کند. آنان کلیۀ حقوق و مسئولیت های شهروندی مندرج در این قانون را خواهند داشت… به دیگر افغانستانی هایی که تازه از راه می رسند کارت اقامت موقت و سپس دائم خواهد داد. این ها نیز از کلیۀ حقوق مشابه شهروندان بهره مند خواهند شد… نظر به این که کودکان افغانستانی در چارچوب ایرانِ تحت حاکمیت جمهوری اسلامی، به شدت در زمینه های آموزشی مورد تبعیض واقع شده اند، شورای اجرایی مرکزی این جمهوری و شورای اجرایی مناطق از جمله مناطق و نواحی خودمختار موظف هستند امکانات ویژه ای برای رفع سریع این تبعیض در میان کودکان و بزرگسالانی که با این تبعیض بزرگ شدند و زندگی کردند، فراهم کنند تا قشر تحصیل کرده و همچنین قشر تحصیل کردۀ در سطوح آموزش عالی در میان این مردم افزایش یابد. امکانات ویژه، باید شامل امکانات هنری و ورزشی نیز باشد تا استعدادهای این کودکان به طور همه جانبه رشد کند. در راستای رفع تبعیض علیه افغانستانی ها و جبران آن طبق اصل انترناسیونالیسم پرولتری و اصل رفع ستم از ملل تحت ستم در ایران، در جایی که تجمع قابل ملاحظه ای از افغانستانی ها موجود است، مجلس قانون گذار مرکزی میتواند منطقۀ جغرافیایی مشخصی را برای ایجاد ناحیه خودمختار افغانستان در چارچوب جمهوری سوسیالیستی نوین ایران تعیین کند. مجلس قانون گذار مرکزی در مشورت با مجالس مناطقی که مهاجرین افغانستانی حضور پررنگتری دارند و شخصیت های سیاسی و علمی و هنری و آموزشی آنان، این محدوده را تعیین کند. اگر چنین ناحیۀ خودمختاری برای افغانستانی ها تشکیل شود، دیگر بندهای مربوط به عملکرد حکومت های خودمختار در مورد این منطقه نیز کاربست خواهد داشت». (ص ۱۴۶-۱۴۹)
شوکه شدن از جنایت نیروهای مسلح جمهوری اسلامی در مرزهای کرانۀ هریرود، برای هر انسانی که دنیایی بدون ستم را طلب می کند یک ضرورت اخلاقی و یک وظیفۀ انسانی و ایدئولوژیک است. کشتار افغانستانی های ساکن ایران یا مهاجر به ایران به اندازۀ کشتار دیگر اقشار مردم از شهدای دی ۹۶ و آبان ۹۸ تا هواپیمای اوکراین، نیازمند اعتراض و انزجار عمومی مردم ایران است. تفنگها و پوتینهایی که کارگران مهاجر افغانستانی را در امواج هریرود غرق کردند، لولۀ همان تفنگهایی هستند که از دهۀ ۶۰ تا تابستان ۶۷ و از ۱۸ تیر ۷۸ و سال ۸۸ تا دی ۹۶ و آبان ۹۸ سر و سینه و بدن معترضین و مبارزین را هدف قرار دادند. همانها که مردم و جوانان و کارگران و زنان و معلمان را در اوین و فشافویه و نیزارهای ماهشهر و زندان شیبان اهواز و کهریزک و زندانهای کردستان مورد شکنجه و تجاوز قرار می دهند.
وظیفۀ هر انسان آزاده ای است که چه در داخل و چه در خارج ایران، علیه این جنایت جمهوری اسلامی افشاگری کرده و تجمعات اعتراضی در مقابل سفارتخانه ها و کنسولگری های جمهوری اسلامی سازمان بدهد. تأکید بر هم سرنوشت بودن کارگران و زحمتکشان ملل مختلف ایران با کارگران و زحمتکشان مهاجر افغانستانی، وظیفۀ انترناسیونالیستی همه ما کمونیستها است.
در همین راستا فعالین و هواداران حزب کمونیست ایران (مارکسیست لنینیست مائوئیست) به فراخوان «خانۀ فرهنگ افغانستان» در شهر برلین آلمان جهت تجمع در مقابل سفارت جمهوری اسلامی ایران پیوسته و روز سه شنبه ۱۲ مه ۲۰۲۰ از ساعت ۱۱ تا ۱۳ در آدرس زیر ساعت حضور خواهند داشت.
(PODBIELSKIALLEE 67. BERLIN 14195)
حزب کمونیست ایران (م ل م) ۲۰ اردیبهشت ۱۳۹۹/ ۹ مه ۲۰۲۰