عصیان علیه سرکوب پلیسی و نژادپرستی این بار در فرانسه

ده ها هزار نفر در سراسر فرانسه از جمله در شهر پاریس روز شنبه ۲۸ نوامبر (۸ آذر) به خیابانها آمدند و علیه سرکوبگری پلیس فرانسه به ویژه در برخورد با شهروندان سیاه پوست اعلام انزجار کردند. وزارت کشور فرانسه تعداد تظاهرکنندگان را نزدیک به صد و پنجاه هزار نفر در سراسر کشور و از جمله چهل هزار نفر در پاریس اعلام کرد. اما سندیکای روزنامه نگاران و سازمان دهندگان این اعتراضات این عدد را بالغ بر نیم میلیون نفر میدانند. (دویچه وله فارسی ۲۹.۱۱.۲۰۲۰)

روز ۲۱ نوامبر مأمورین پلیس به استودیوی ضبط موسیقی حمله کردند و میشل زیکلر صاحب این استودیو را به شکل وحشیانه ای مورد ضرب و شتم قرار داده و سپس بازدداشت کردند. تصاویر این جنایت توسط دوربین مدار بستۀ استودیو که پلیس از آن بی اطلاع بود، ضبط شد و یک روز بعد در فضای مجازی پخش و باعث خشم صدها هزار نفری شد که پیش از این نیز نسبت به امکان تصویب مصوبه ای به نام «قانون امنیت فراگیر» اعتراض و انتقاد داشتند. به ویژه مادۀ ۲۴ این طرح که بر اساس آن انتشار تصاویر مأموران پلیس جرم شناخته خواهد شد و تا یک سال زندان و چهل و پنج هزار یورو جریمه به دنبال خواهد داشت. مدافعان این طرح، برخی سندیکاهای پلیس و احزاب راست و فاشیستی هستند. اما مخالفان معتقدند که اگر خبرنگاران و حتی شهروندان عادی نتوانند آزادانه از مأموران پلیس تصویربرداری کنند، هیچ تضمینی برای قانونی بودن رفتار آنان باقی نخواهد ماند. این دقیقا چیزی است که در مورد میشل زیکلر اتفاق افتاد. مأمورین پلیس که طی دو مرحله و با استفاده از گاز اشک آور وی را دستگیر کردند، در حین کتک زدن به او توهین کرده و از اصلاح «سیاه کثیف» استفاده کردند. اما پلیس در گزارش اولیه اش پیش از انتشار فیلمها نوشته بود که زیکلر به زور قصد خلع سلاح پلیس را داشته است! قوۀ قضائیه فرانسه پس از افشا شدن این فیلم، گزارش پلیس را تغییر داد و علیه سه مأمور پلیس اعلام جرم کرد. زیکلر به خبرنگاران گفت اگر آن صحنه ها ضبط و منتشر نشده بود، او حالا با اتهام سنگینی در زندان بود. پیشتر انتشار تصاویر دیگری از خشونت پلیس در تخلیۀ یک اردوگاه محل سکونت پناهجویان باعث خشم و نفرت از عملکرد پلیس فرانسه شده بود. مبارزات اخیر فراتر از چهارچوبۀ جنبش جلیقه زردها بود و بر خلاف آن جنبش از گرایشات بعضا راست و ناسیونالیستی موجود در میان جلیقه زردها هم بری بود. در جریان اعتراضات اخیر که با حضور گروه های آنارشیست، جوانان تهدیست عرب و مهاجر در حومه ها و محلات فقیر نشین پاریس همراه بود، به ساختمان بانکی ملی فرانسه و ساختمانها و ماشینهای پلیس حمله شد که به مجروح شدن چهل پلیس، صدها نفر از تظاهر کنندگان و دستگیری تعداد زیادی از آنها منجر شد.

نژادپرستی و فاشیسم گرایشی فزاینده در فرانسه است که در دولت بورژوازی، نه فقط در قامت احزابی مثل «جبهۀ ملی فرانسه» بلکه در حزب حاکم و سیاست ها و قوانینی که تحمیل می کند تظاهر پیدا می کند و نه فقط در بورژوازی حاکم بلکه حتی در میان بخش هایی از قشرهای میانی و فرودست این کشور به شکل برتری طلبی سفید، ضدیت با سیاهان، عرب ستیزی و مهاجر ستیزی نیز منعکس میشود. همین چند ماه پیش بود که پس از خیزش مردم آمریکا علیه قتل جورج فلوید و جنایات پلیس نژادپرست ایالات متحده، ده ها هزار نفر در شهر پاریس به فراخوان «کمیتۀ آداما ترائوره» به خیابانها آمده و علیه نژادپرستی و سیاه ستیزی در پلیس فرانسه اعتراض کردند. ترائوره در بیست و چهار سالگی در ژوئیه ۲۰۱۶ توسط پلیس فرانسه به قتل رسید و پروندۀ قتل او هنوز باز است. امروزه مبارزه علیه سرکوب پلیسی در بسیاری از کشورهای جهان از جمله در فرانسه ضروری است تا راه جهت گسترش و پیشروی جنبشهای اجتماعی مردم باز شود. از یازده سپتامبر ۲۰۰۱ (آغاز جنگ های خاورمیانه ایِ آمریکا) یک روند امنیتی کردن جوامع و اِعمال بیشتر سرکوب پلیسی در کشورهای مختلف جهان آغاز شد و افزایش یافت و با رشد بیشتر گرایشات فاشیستی در اروپا و آمریکا و از جمله با به قدرت رسیدن رژیم ترامپ جهش کرد. اما موج سرکوب پلیسی و امنیتی کردن در اقصی نقاط جهان، از آمریکا و شیلی و پرو و مکزیک تا هنگ کنگ، فرانسه، فیلی پین و… با مقاومتِ مصممانه علیه دولت پلیسی و سرکوب دولتی روبرو شده است و می رود تا تبدیل به شاخصی در مبارزات توده ای در نقاط مختلف جهان شود.

حزب کمونیست ایران (م ل م) ۱۳ آذر ۱۳۹۹