گزارشی از برنامه «شجاعت در زمان ما: همبستگی برای آزادی زندانیان سیاسی ایران»
از نشریه آتش شماره ۱۲۳. بهمن ۱۴۰۰
توضیح آتش: این گزارش برنامۀ اینترنتی است که در تاریخ ۹ ژانویه ۲۰۲۲ برگزار شد. این گزارش توسط یکی از فعالین «کمپین بین المللی فراخوان اضطراری آزادی فوری زندانیان سیاسی ایران» در اختیار نشریه آتش قرار گرفته است.
«کمپین بین المللی فراخوان اضطراری آزادی فوری زندانیان سیاسی ایران» در همکاری با «انجمن اجتماعی جهانی یونیتاریست سانفرانسیسکو» در ادامه تلاش برای جلب حمایت هرچه بیشتر بین المللی از این کارزار، اقدام به برگزاری یک گردهمایی مجازی بنام «شجاعت در زمان ما: همبستگی برای آزادی زندانیان سیاسی ایران: نمود. این برنامه در تاریخ ۹ ژانویه در پلاتفرم زومبرگزار شد و همزمان در یوتیوپ پخش میشد. به طور همزمان در کلاب هاوس متن ترجمه شده صحبتهای سخنرانان، پیامهای همبستگی و همچنین پرسش و پاسخ و نظرات مختلف پیرامون آن به زبان فارسی ارائه گردید.
شروع برنامه با گرامی داشت یاد و خاطره بکتاش آبتین شاعر و مستند سازمردمی بود که لزوم تلاش هر چه بیشتر برای حفاظت از جان زندانیان سیاسی را به همگان یادآوری کرد. در ادامه بخشی از بیانیه انجمن قلم آمریکا در این رابطه خوانده شد. دالی ویل سخنان خود را با خواندن بخشی از پیام آریل دورفمن به پایان رساند که در آن از اهمیت حمایت از زندانیان سیاسی در بند و تاثیر این حمایت بر مقاومت آنها مورد تاکید فرار گرفته است.
اولین سخنران برنامه مریم کلارن دختر ناهید تقوی زندانی سیاسی در ایران بود. او روند دستگیری، زندانی شدن در انفرادی، بازجوئی و دادگاهی شدن مادرش را به دادگاه های تفتیش عقاید تشبیه نمود که تنها جرم در آنها، اندیشیدن و سخن گفتن است. در بخشی از سخنانش اضافه کرد که: «اما پرونده او دلیلی شد که من به یک فعال سیاسی برای آزادی زندانیان سیاسی ایران تبدیل شوم. زیرا مقاومت و سخن گفتن در برابر بی عدالتی تنها راه ایستادگی در برابر این ظلم است. این تجربه به من آموخته است که هر چه افراد بیشتری به این مسئله اهمیت دهند، روزی فرا می رسد که همه افراد با شرافت، به آنها اهمیت خواهند داد».
خانم اعظم نیرومند راد دیگر سخنران برنامه بود که صحبت هایش را با پیام همبستگی با زندانیان سیاسی ایران آغاز کرد و در ادامه با شرح دلایل ایجاد سازمان های حقوق بشری در سازمان ملل و فعالیت های خودش در این زمینه، حکومت جمهوری اسلامی را ناقض قوانین حقوق بشری دانست و حاکمان قضائی را به دلیل مشارکت در جنایت های رژیم مستحق محاکمه و مجازات دانست.
سخنران بعدی خانم لادن بازرگان خواهر زنده یاد بیژن بازرگان ازاعضای اتحادیه کمونیست ها و از اعدام شدگان سال ۶۷ بود که به شرح رنج ها و فعالیت های خانواده های زندانیان سیاسی به ویژه مادران خاوران پرداخت و در عین حال خواهان اجرا و تداوم تحریم های بین المللی علیه جمهوری اسلامی و هم عواملش در سراسر جهان شد. این نظر لادن بازرگان در مورد تحریم ها، در بخش پرسش و پاسخ به تفصیل به چالش کشیده شد.
سخنران بعدی لری اورست سخنگوی کمپین اضطراری بود. متن کامل پیام او در انتهای این گزارش آورده شده است. در ادامۀ برنامه کاوه میلانی سخنگوی کارزار«قفس را بسوزان رها کن پرندگان را» پیام همبستگی خود را خواند. او گفت: «ما ممکن است به زبان های مختلف صحبت کنیم و حتی در کشورهای مختلفی زندگی کنیم. اما همگی زندانیان سیاسی نزدیک ترین آشنایان نزدیک ما هستند. صدای متحد ما در مبارزه علیه هر شکلی از شکنجه، دستگیری و سرکوب فعالین سیاسی، اجتماعی و عقیدتی و خشونت های رژیم فاشیستی ایران، یک صدای همبستگی و انترناسیونالیستی است. درخواست عادلانه برای آزادی فوری زندانیان سیاسی در ایران را یکصدا به یک مطالبه بین المللی تبدیل کنیم.».
سپس پیام تقی رحمانی در دفاع از نرگس محمدی قرائت شد. پیامهای همبستگی خانم منیره برادران زندانی سیاسی دهه ۶۰، سعید پورعبدالله از جمعیت سوسیال دمکراسی ایران، پوران ناظمی از اعضای امضا کننده بیانیه ۱۴ نفر، در حمایت از زندانیان سیاسی و مشارکت در امضای کمپین ارائه و قرائت شد. با اتمام بخش سخنرانی ها و پیام ها، بخش پرسش و پاسخ بین شرکت کنندگان برگزار گردید که قسمت عمده این بخش به تقابل نظرات در مورد تحریم های ایالات متحده علیه جمهوری اسلامی اختصاص پیدا کرد.