“گیسوی زنان”_ شعری از رافائل خِسوس گونزالس، در گرامی‌داشت مهسا ژینا امینی
برگردانِ سُروده‌ای به فارسی، نوشتهٔ استاد و شخصیت ادبیِ آمریکائی – مکزیکی‌تبار، رافائل خِسوس گونزالس، در گرامی‌داشت مهسا ژینا امینی، به عنوان نماد خیزش انقلابی مردم ایران:
“گیسوی زنان”،
به یاد ژینا مهسا امینی
(۸ اکتبر ۲۰۰۰، ۱۶ سپتامبر ۲۰۲۲)
[۱۷ مهر ۱۳۷۹، ۲۵ شهریور ۱۴۰۱]
گیسوان زنان،
به هم تنیده شده همچون پوستین لطیف بَرِهٔ مارینو،
یا در هوا رهاشده همچون پیچک‌های تاک انگور،
یا مانند موجی همچون موج دریا،
و یا صاف همچون یال اسب،
که نمی‌بایست در منظر عام و یا به عبارتی در منظر آقایانِ صاحبِ قدرت دیده شوند،
زیرا هوس‌های اعلام‌شدهٔ خداوندگاری، زهرآگین و پدرسالارانهٔ مردان را به تحریک درمی‌آورند.
تردیدی نیست که برپائیِ ستمگری، شورش می‌آفریند.
قلب تو در اشتیاقِ آزادی می‌تِرکد،
برای اینکه خورشید بتواند گیسوی ترا گرم کند،
برای اینکه گیسوی تو رها شود تا باد آنرا شانه کند، و ماه به نوازش درآورد.
برای چنین کار ساده‌ای دستگیر شدی، بازداشت شدی، کتک خوردی و جان خود را از دست دادی.
ولی مرگ تو جرقه‌ای بود که بُردباری تن‌های به‌بندکشیدهٔ زنان را شعله‌ور نمود
و خیابان‌های سراسر جهان را به تصرف خود درآورد.
به پا خیزید خواهران،
برای زن – زندگی – آزادی،
و ما برادران‌تان نیز هم‌دوش شمائیم،
زیرا هیچکس رها نخواهد بود تا زمانی‌که زنان رها نباشند!
رافائل خِسوس گونزالس، سال ۲۰۲۳ میلادی
برگرفته از سایت
https://www.freeiranspoliticalprisonersnow.org/farsi-resources/gyswy-znn-shaar-the-hair-of-women