نشریه «آتش» شماره ۱۴۵- آذر ماه ۱۴۰۲

سخنرانی توسط ریموند لوتا – سپتامبر ۲۰۲۳

این سخنرانی، گشایش مناظره ای با عنوان «گذشته و آیندۀ انقلاب کمونیستی و آیندۀ بشریت» است و با زیرنویس فارسی در سایت حزب کمونیست ایران (م.ل.م) و کانال یوتوب «دیالکتیک انقلاب» در دسترس عموم است. در این جا گزیده ای از آن را می خوانید. تاکیدات و علامت گذاری ها و بخش بندی ها توسط ویراستار انجام شده است.

اسم من ریموند لوتا است. سخنگوی کتاب فروشی انقلاب هستم، اقتصاد سیاسی تخصص من است و پیرو و مدافع کمونیسم نوین می باشم. کمونیسم نوین، توسط رهبر انقلابی، باب آواکیان تکامل یافته است. به همه خوشامد می گویم برای شرکت در مراسم امشب.

عنوان سخنرانی من انقلاب کمونیستی است که به شدت مورد نیاز است و مقابله با مغزشویی ضد کمونیستی که دائما آن را دریافت می کنید. چرا این سخنرانی را می کنم؟ چون در این مقطع از تاریخ با مخاطرات زیادی روبرو هستیم و هر کس که به بشریت و کره زمین اهمیت می دهد با  یک چالش تاریخی مواجه است.

*سیاره ما در حال سوختن است. تابستان گذشته، هوا به داغ ترین درجه ای رسید که در ۱۲۵ هزار سال گذشته سابقه نداشت. این واقعه، یک سیکل طبیعی یا رخدادی بی قاعده نیست. بلکه جمع شدن و تشدید اثرات استفاده از سوخت فسیلی توسط  سیستم سرمایه داری امپریالیستی است.  سیستمی که به خاطر سود، طبیعت را غارت می کند، سیستمی که جبر درونی اش  حرکت رقابت جویانه برای بسط یافتن و کسب سود و سود بیشتر است. چشم انداز سیارۀ غیرقابل سکونت، واقعی است.

*ما با خطر واقعی و فزاینده جنگ جهانی هسته ای روبرو هستیم. زیرا ایالات متحده و روسیه وارد جنگی غیرمستقیم در اوکراین شده اند. در همان حال، ایالات متحده مانورها و تدارکات جنگی اش را علیه چین امپریالیستی افزایش داده است. دورنمای وقوع یک جنگ هسته ای میان ایالات متحده و روسیه واقعی است و این جنگ ۵ میلیارد کشته بر جای خواهد گذاشت.

*ما در جهانی زندگی می کنیم که یک سوم زنان دنیا در معرض خشونت جسمی یا جنسی هستند؛ جهانی که ۱۰۰ میلیون نفر در سال گذشته پناهنده هایی بودند که به جبر و در نتیجۀ آزار و فقر و جنگ آواره شده اند. دنیای ما دنیای بیرحم استثمار جهانی است که به شکل زنجیره تامین جهانی با فن آوری پیشرفته سازمان یافته و از کشورهای ثروتمند سرمایه داری سرچشمه می گیرد و دارای مشقت خانه هایی است که میلیون ها زن از بنگلادش تا گواتمالا را استثمار می کند و زنجیره  فلاکت آن تا معادن کبالت در کنگو میرسد؛ کنگویی که کودکان کارگر تونل های عمیق حفر می کنند و سنگ بر گُرده می کشند تا سودآوری شرکت هایی مانند اپل بیشتر شود. سطح معیشت آمریکایی که همه آرزویش را دارند به این وسیله تامین می شود. دنیای ما دنیای وحشیانۀ نابرابری است که یک درصد ثروتمندترین های دنیا به اندازه دو برابر تمام ثروت جهان، ثروت انباشت کرده اند.

*در طول دو سال گذشته در آمریکا و سایر نقاط جهان فاشیسم در حال عروج و تاخت و تاز است و هدفش استقرار یک نظام دینمدار است با تحمیل خشونت بارِ پدرسالاری و ترور علیه ال جی بی تی کیو و برتری طلبی سفید و جهل و نادانیِ سمیِ میهن پرستی آمریکایی و قدغن کردن تفکر انتقادی، و تعلیم حقایق تاریخی.

*جهان به طور اضطراری نیازمند انقلابی برای سرنگونی و پایان دادن به این نظام سرمایه داری امپریالیسم است. سیستمی که منبع همه چیزهایی است که توصیف کردم. باب آواکیان، در مقام یک رهبر انقلابی گفته است که ما دیگر نمی توانیم اجازه دهیم این امپریالیست ها بر جهان مسلط شوند و سرنوشت بشریت را تعیین کنند.

*این یک واقعیت علمی است که بشریت مجبور نیست این طور زندگی کند و با کمونیسم نوین می تواند از این جنون بیرون آید.

*باب آواکیان روش و رویکرد علمی مارکسیستی را هرچه بیشتر تکامل داده است. او برای درک بهتر و تغییر جامعه در این جهان، استراتژی ای برای انقلاب تدوین کرده است که به طور واقعی شانس پیروزی دارد. او در قانون اساسی، چشم انداز و طرحِ جمهوری سوسیالیستی نوین در آمریکای شمالی را تدوین کرده است: الگویی برای ایجاد یک جامعه سوسیالیستی واقعاً رهایی بخش، در مسیر ایجاد جهانی کمونیستی که در آن انسان ها واقعاً می توانند شکوفا شوند و تبدیل به سیاره بانان و نگهبانان کره زمین شوند. مردم باید در این مورد بدانند و بیاموزند و بخشی از انقلاب برای تغییر همه چیز و  محافظت از کره زمین شوند.

*اما همان سیستم سرمایه داری امپریالیستی که کره زمین را به این معبر دهشتناک کشیده، انقلاب کمونیستی را باطل اعلام کرده است. کارگزاران و نظریه پردازان و متخصصین ماله کِش و داستان پردازانِ سرمایه داری در مِدیا به شما می گویند و در مغز شما تزریق می کنند که «کمونیسم یک پروژه خیالی است» که ناگزیر تبدیل به یک کابوس توتالیتری (تمامیت خواهانه) می شود. مرتبا برچسب هشدار دهنده بر امیدها و رویاهای شما برای رسیدن به جهانی بهتر می چسبانند و اعلام خطر می کنند و به شما نهیب می زنند که: به سمت کمونیسم نروید!

*اما واقعا نباید تعجب کرد از این که سیستم مبتنی بر استثمار و نابرابری، سیستمی که همه چیز را کالا می کند و بر جهان حاکم است، مرتبا این ایده را به شما تلقین کند که «کمونیسم بدترین سناریوی قابل تصور برای بشریت است». اما کمونیسم درست برعکس همه دهشت های سیستم سرمایه داری است.

*حقیقت این است که اولین مرحله انقلاب کمونیستی منتهی به استقرار اولین کشورهای سوسیالیستیِ تاریخ شد: اول در روسیه از سال ۱۹۱۷ تا ۱۹۵۶ و سپس در چین از ۱۹۴۹ تا ۱۹۷۶. اینها در زمره مهمترین اپیسودهای تاریخ در ۱۷۵ سال گذشته هستند. اولین تلاش ها در تاریخ مدرن هستند برای ساختن جوامعِ عاری از ستم و استثمار.

*این جوامع با وجود موانع غیرقابل تصور، دستاوردهای شگفت انگیزی داشتند. تجربۀ ساختن سوسیالیسم در این جوامع،  تجربه ای گرانبهاست که باید با استفاده از رویکرد علمی انتقادی از آن آموخت: هم از دستاوردهایش و هم از خطاهایش.

*بله، جوامع سوسیالیستی خطاهای بزرگی هم داشتند. اما بیش از هر رویداد تاریخی دیگر در قرن بیستم در معرض دروغ و تهمت و تحریف قرار گرفته اند. از جمله توسط آثار به اصطلاح «پژوهشی آکادمیک». کمی بعد در این سخنرانی مثال های تکان دهنده ای از این تحریف ها و دروغ ها را نشان خواهم داد. کتاب های خاطراتی منتشر شده است که حکایت رنج های افراد است و این ها به عنوان «سند ارزیابی از کمونیسم» تبلیغ و ترویج می شوند. استفاده از این نوع خاطرات مانند آن است که بخواهیم جنگ داخلیِ آمریکا را از خلالِ اشک های ملاکانِ برده دار که خلع مالکیت شدند، درک کنیم.

*حکم رسمیِ سیستم سرمایه داری این است که «کمونیسم شهر موعودی است که تبدیل به کابوس شد». اما بدبختانه این حکم جعلی، تبدیل به حکمت متعارف و نهادینه در دانشگاه ها شده است؛ امری که قدرت تصور مردم را در دست یافتن به جهانی که ورای سرمایه داری باشد کور کرده است؛ آنهم دقیقاً در زمانه ای که نیاز به انقلاب، فوری تر و امکان پذیرتر شده است.

*دانشگاه ها که باید مملو ازافکار رادیکال و انقلابی باشند، دانشجویانی که باید کاتالیزور انقلاب در جامعه باشند افق شان توسط این حُکم ضد کمونیستی، پایین کشیده شده است و افق پایین، آدم ها را به لحاظ ایدئولوژیک به سیستم زنجیر می کند.

*این وضع باید تغییر کند. ما باید به سرعت برای تغییر این وضع کار کنیم زیرا زمان در حال از دست رفتن است. به همین علت است که من مناظره بر سر گذشته و آیندۀ انقلاب کمونیستی و آینده بشریت را باز کرده ام، به همین دلیل است که چشم مردم را به روی کمونیسم نوین باز می کنم.

* کمونیسم نوین یک چارچوب کاملا نوین برای رهایی انسان است و ما را قادر می کند دستاوردها ومشکلات اولین موج انقلاب های سوسیالیستی را درک کنیم و از اولین انقلاب های سوسیالیستی هم فراتر برویم، به آینده ای که حتا از آن جوامع سوسیالیستیِ پیشین کیفیتا رهایی بخش ترند.

* در بزنگاه کنونی ما دو انتخاب داریم یا با همه این وضع بسازیم و نسل های آینده را محکوم به زندگی در این دهشت و حتا بدتر از آن کنیم -البته اگر آینده ای داشته باشند- یا انقلاب کنیم. پس بیایید ازجایی شروع کنیم که باید شروع کنیم.

کمونیسم چیست و سوسیالیسم چیست؟

کمونیسم قبل از هر چیز روش و رویکرد علمی است برای آنالیز و سنتزِ تکامل اجتماعی انسان و چشم انداز رهاییِ وی. ماتریالیسم تاریخی، پیشرفت علمی توسط کارل مارکس است. ماتریالیسم تاریخی ما را قادر می کند ساختار و عملکرد جامعه و پیوندهای متقابل بین زیربنای اقتصادی یا سیستم تولیدی جامعه در یک مقطع معین از رشد نیروهای مادی جامعه را با نهادهای سیاسی و فرهنگی و ارزش های جامعه، درک کنیم. مثل خانه ای است با طبقات و اتاق های بسیار که فعالیت های زیادی در آنها جریان دارد اما همه اینها بر شالوده ای قرار دارند. بنابراین در یک کشور سرمایه داری‌ مانند ایالات متحده، حکومت و پلیس، آموزش و پرورش و رسانه ها،‌ سیستم نهادها، شناور و بدون لنگرگاه نیستند. بلکه بر شالوده استثمار قرار دارند و به آن خدمت می کنند. اینها متکی هستند بر بنیان اقتصادی یک نظام استثمارگر سرمایه داری. وقتی کسی به شما می گوید‌ که فرزندان ما باید آماده شوند برای رقابت در بازار جهانیِ اقتصادِ، دارد اظهار نظری ایدئولوژیکی می کند که منعکس کننده بنیان اقتصادی سرمایه داری جامعه است.

*قوای محرکۀ تخاصمات اجتماعی و تغییرات اجتماعی چیست؟ رویکرد علمیِ ماتریالیسم تاریخی، به درک این مسئله کمک می کند. مثلا این که چگونهتغییر در اقتصاد و شرایط اجتماعیِ زندگی، بر مبارزات سیاهانِ آمریکا تاثیر گذاشته است.

*چرا برای حل تضادهای جامعه، انقلاب ها ضروری هستند؟ ماتریالیسم تاریخی ما را قادر می کند که این ضرورت را درک کنیم. به ما کمک می کند تا بفهمیم، جامعه بشری در مسیر تکامل اش، اکنون به یک آستانه تاریخی رسیده است که برای اولین بار در تاریخ، رفتن به ورای کمبود و تخاصمات اجتماعی، ممکن شده است. این ها مطالبی است که به شکلی عمیق تر در کتاب «گشایش ها» توسط باب آواکیان تشریح شده است.

*کمونیسم مانند هر علمی مرتبا خود را بازبینی می کند، با مسائل جدید روبرو شده و سعی می کند آنها را درک کند و تکامل می یابد. باب آواکیان طی چندین دهه تلاش، کمونیسم را بر پایه ای علمی تر و رهایی بخش تر قرار داده است.

* بنابراین اولین نکته همین است که کمونیسم، آن نظریه علمی، آن روش و رویکرد علمی است که مبارزات زنده برای رسیدن به یک جهان کمونیستی را هدایت می کند. کمونیسم هدف انقلاب است. کمونیسم دنیایی است که در آن همه مردم در کنار هم کار و مبارزه می کنند؛ هر کس هر چه در توان دارد به جامعه کمک می کند و آنچه را که برای زندگی شایسته انسان نیاز دارد از جامعه می گیرد. بین مردم تقسیمات نیست که در آن برخی بر برخی دیگرحکومت و ستم کنند و نه تنها وسایل زندگی شایسته را از آنها بربایند بلکه آنان را از دانش، از دست یافتن به ابزار درک حقیقی جهان و عمل کردن طبق آن محروم کنند. کمونیسم فقط می تواند در مقیاس دنیا برقرار شود زیرا جامعه جهانیِ بشریت است؛ جامعه و جهانی است که بر تمام سیستم های تولیدیِ استثمارگرانه چیره شده است؛ تمام سیستم هایی را که روابط تولیدیِ استثمارگرانه شان، شکاف های طبقاتی بین مردم ایجاد می کنند، برچیده است؛ جامعه ای است که همه روابط اجتماعی ستمگرانه مانند روابط بین زن و مرد و افراد دارای جنسیت متفاوت؛ بین ملیت ها و گروه های نژادی مختلف، از بین رفته است؛ بر تضاد میان کسانی که عمدتا در حوزه اندیشه و مدیریت کار می کنند و آنهایی که عمدتا با دستان خود کار می کنند غلبه کرده است و بر همه ایده ها و ارزش هایی مانند برتری مردانه، منِ فردگرایانه که ازهمه اینها سرچشمه می گیرد و آنها را تقویت می کند غلبه کرده است.

*سوسیالیسم سه چیز است! ۱- شکل جدیدی از قدرت سیاسی است که در آن ستمدیدگان و استثمارشوندگانِ سابق در اتحاد با طبقات متوسط و متخصصان و اکثریت بزرگ مردم، بر جامعه حکومت می کنند و این کار را تحت رهبری یک حزب،  حزب پیشاهنگ که دارای چنین چشم اندازی است، انجام می دهند. این قدرت دولتی انقلابی جلوی استثمارگران قدیم و جدید را می گیرد و در مقابل، دموکراسی ای را ممکن می کند که خلاقیت و ابتکار مردم در همه جهات آزاد و شکوفا می شود؛ به آنان نه فقط حق بلکه در عمل توانایی آن را می دهد که در فرآیند تصمیم گیری‌ برای تغییر جهان،به طور واقعی و محتوادار درگیر شوند؛ وارد مشارکت معنا داری شوند که شامل بیشترین بحث و تضارب آراء است و از حق فرد حمایت قانونی می کند. این دولت سوسیالیستی نوین، تکیه گاهِ ترویج و گسترش انقلاب در جهان است. ۲- سوسیالیسم یک سیستم اقتصادی نوین است. در این سیستم، منابع و ظرفیت های تولیدیِ جامعه تحت مالکیت اجتماعی است و به واسطۀ دولت سوسیالیستی مورد استفاده قرار می گیرد. در سیستم اقتصادی سوسیالیستی، تولید، به طور آگاهانه سازماندهی و برنامه ریزی می شود تا نیازهای اجتماعی را تامین و نابرابری های اجتماعی مانند ستم بر گروه های مختلف نژادی و ملی و فرودستی زنان را از بین ببرد. این اقتصادی است برای ترویج انقلاب در جهان و محافظت از کره زمین. در این جا دیگر استثمار و سود، حاکم بر جامعه و زندگی مردم نیست. این اقتصاد، مبتنی است بر تعاون و نه رقابت. شرکت های بزرگ داروسازی و مجتمع های مالی و بیمه، در این جا، جایی ندارند که بخواهند شرایط تامین مراقبت های بهداشتی و پروژه های تحقیقاتی را تعیین کنند. جنرال موتورز یا بوئینگ و یا اکسون موبیل وجود نخواهند داشت که توسعه حمل و نقل و تولید انرژی را به خاطر سودآوری خود، منحرف و معوج کنند. ۳- سومین خصلت سوسیالیسم این است که یک دورۀ گذار تاریخی است بین سرمایه داری و کمونیسم. دوره ای است مملو ازمبارزه انقلابی و تجربه کردن ها با هدف دگرگون کردن کلیۀ ساختارهای اقتصادی و نهادهای اجتماعی و ترتیبات اجتماعی وهمه ایده ها و ارزش هایی که تقسیم جامعه به طبقات را تداوم می بخشد.

* قانون اساسی برای جمهوری سوسیالیستی نوین در آمریکای شمالی به قلم باب آواکیان، چشم انداز یک جامعه سوسیالیستی رهایی بخش وچند وجهی را نشان می دهد. برای برطرف کردن هر نوع سردرگمی بگذارید تاکید کنم که امروزه، هیچ کشور سوسیالیستی در جهان وجود ندارد. به عنوان مثال، کوبا و کره شمالی، صرفا دولت های سرمایه داری از نوع دولت رفاه اند و چینِ امروز یک کشور امپریالیستی سرمایه داری است. سوسیالیسم در چین در سال ۱۹۷۶ سرنگون شد: توسط نیروهای سرمایه داری جدید الظهور.

*مقاله ای از باب آواکیان سه جهان آلترناتیو را مقایسه می کند. آلترناتیو اول همین جهان کنونی است که وحشتی غیرقابل قبول است و آلترناتیو دوم نوعی دولت رفاه اجتماعی است که ممکن است خود را سوسیالیست بنامد، اما توده مردم کماکان‌ تقلیل یافته اند به تولید کنندگان ثروت و منفعل نگاه داشته می شوند و هرگز به آنها توان و قدرت آن داده نمی شود که نسبت به تغییر بنیادین جامعه مسئولیت بگیرند و سومین آلترناتیو سوسیالیسم واقعی است. سوسیالیسم واقعی، حول دو چیز شکل می گیرد. مارکس این دو محور را دو گسست رادیکال خواند. گسست رادیکال از روابط سنتی مالکیت و گسست رادیکال از افکار سنتی.

*سوسیالیسم جامعه ای است که در آن، نه تنها نیازهای اساسی مردم برآورده می شود، بلکه مردم در حال بررسی و بحث حول بزرگترین سؤالات مربوط به نوع حاکمیت و جهت گیری جامعه، اضطرار زیست محیطی، فرهنگ، علم، فلسفه و هنر هستند.

جریان مغزشویی علیه کمونیسم

*چند هفته پیش در یک کنفرانس جامعه شناسی بودم. دانشجویی وارد بحث با من شد و گفت: «ولی کمونیسم یک دیکتاتوری است، منم موافقم در آمریکا مشکلاتی هست ولی ما در این جا حقوقی داریم و می توانیم رای بدهیم». در کمال احترام باید بگویم از حنجره وی سخنانِ سیستم به گوش می رسید. واقعیت چیست؟ همۀ ما، در حال حاضر تحت یک دیکتاتوری زندگی می کنیم! چرا پلیس از مالکیت سرمایه داری محافظت می کند و افراد سیاه و قهوه ای را به قتل می رساند؟ چرا اف. بی.آی و سایر سازمان های دولتی دست به نفوذ در گروه های رادیکال و انقلابی زده و آنان را سرکوب می کنند؟ چرا حزب پلنگ سیاه در دهه ۱۹۶۰ و اوایل دهۀ ۱۹۷۰ را سرکوب کردند؟ چرا زندان ها مملو از مردم فقیر و رنگین پوست است؟ چرا ایالات متحده ۷۰۰پایگاه نظامی در سراسر جهان دارد؟ چرا جنگ های نسل کشی و تهاجمات و کودتاهای بی شمار راه انداخته؟ چون یک دیکتاتوری است! طبقۀ سرمایه دار امپریالیستِ ایالات متحده، با خشونت حاکمیت طبقاتی و امپراتوری جهانی خود را تحمیل می کند. بله طبقه حاکم، انتخابات ها را هم سازماندهی می کند. اما لطفا، توجه کنید که برای قدرت بخشیدن به شما نیست؛ برای گول زدن و کنترل شماست، برای جلب وفاداری شما و شکل دادن به افکارتان از طریق آیین انتخاباتی بورژوایی است که در آن نمایندگان مختلف طبقه حاکم سرمایه داری امپریالیستی درگیر هستند.

*دموکراسی صرفا شکلی از دیکتاتوری است و همه دیکتاتوری ها بد نیستند. آواکیان یک تعریف علمی مختصر از دیکتاتوری ارائه می دهد:دیکتاتوری، قدرت نهادینه ای است که تحقق امور را ممکن کرده و بر مقاومت هایی که در مقابل تحقق آنها هست، غلبه می کند. دیکتاتوری تا زمانی وجود خواهد داشت که میان مردم تمایزات باشد؛ تا زمانی که جامعه به طبقات مختلفی تقسیم شده باشد که منافع اساسا متضاد دارند، دیکتاتوری وجود خواهد داشت. خوب یا بد بودن دیکتاتوری بستگی به این دارد که کدام طبقه دارد آن را دیکته می کند و برای چه هدفی و با چه روش هایی آن را انجام می دهد. پس طبقات هستند که دیکتاتوی می کنند. آیا طبقه ای از استثمارگران سرمایه دار است که به طرز وحشیانه ای بر توده ها اعمال قدرت می کند یا دیکتاتوری ای است که توسط توده های مردم و دولت و رهبری ای اعمال می شود که واقعا منافع اساسی مردم را در پشت سر گذاشتن و رفتن به ورای کلیۀ شکل های ستم و استثمار را نمایندگی می کند؟

*وقتی انقلاب روسیه در سال ۱۹۱۷ پیروز شد، قدرت سوسیالیستی نوین، یعنی دولت دیکتاتوری پرولتاریا تغییراتِ عظیم و تکان دهنده ای به وجود آورد، تکیه گاه مبارزات قدرتمند برای رهایی زنان از ازدواج های مذهبیِ زیر نظر کلیسا که سلطه مردان را نهادینه می کرد شد. مبارزه علیه حجاب اجباری را در جمهوری های آسیایی مورد حمایت قرار داد و بسیار بیشتر.

*زمانی که انقلاب چین در سال ۱۹۴۹ پیروز شد، قدرت دولتی جدید، عظیم ترین رفرم ارضی در تاریخ را به راه انداخت و به دهقانان قدرت داد تا قدرت طبقه مالکان ارضی را درهم بشکنند و نقطه پایانی بگذارند بر رنجی که حکومت ستمگران بر آنان وارد می کرد.

*در اینجا چیز بزرگتری در مورد دیکتاتوری وجود دارد و آنهم هدفِ سوسیالیسم است که گذار به کمونیسم است. کمونیسم رسیدن به نقطه ای است که بشریت دیگر به اربابان و بردگان تقسیم نمی شود. در کمونیسم هیچ نیاز و مبنایی برای دیکتاتوری وجود ندارد، هیچ کس منافعی در داشتن قدرت و دیکته کردن آن به دیگران ندارد و هیچ کس درموقعیتی نیست که بتوان بر او دیکته کرد.

*تئوری توتالیتاریسم (تمامیت خواهی) شکل دیگری از شستشوی مغزی ضد کمونیستی است. توتالیتاریسم، مفهومی است که با نام هانا آرنت (فیلسوف سیاسی) شناخته می شود. ادعای اصلی نظریه توتالیتاریسم این است که فاشیسم (به ویژه نازیسم و هیتلر) و کمونیسم (به ویژه، شوروی در زمان استالین) سر و ته یک کرباس هستند. طبق نظریۀ توتالیتاریسم هدف این ایدئولوژی ها و عملکردها عبارتست از اعمال کنترل تام و تمام بر مردم برای تبدیل آنها به ربات های بی فکر و متوسل شدن به کشتار جمعی.

*هدف اساسی این نظریه بی اعتبار کردن کمونیسم است. این کار را از طریق یکسان سازی استالین و مائو با هیتلر و زیباسازی و جلا دادن به امپریالیسم غرب انجام می دهد. می گوید، فراموش کنید آمریکا با نسل کشی بومیان و برده داری تاسیس شد، جنگ های امپریالیستی و اشغال کردن ها و خاکستر کردن هیروشما و ناگازاکی با بمب هسته ای را فراموش کنید.

*یکسان سازیِ هیتلر و استالین، تساوی قرار دادن آلمان هیتلری و شوروی سوسیالیستیِ ۱۹۳۰ و مساوی قرار دادن فاشیسم و کمونیسم؛ بر دروغ و جهل بنا شده است. فاشیسم و کمونیسم دو سیستم اقتصادی کاملاً متفاوت هستند. اقتصاد آلمان در دوران هیتلرسیستم مالکیت و کنترل سرمایه داری و استثمار کار مزدی و تبدیل این اقتصاد به یک اقتصاد نظامی غارتگر بود. دولت امپریالیستی آلمان به دنبال آن بود که از طریق جنگ الحاقی و غارت، کنترل خود را بر منابع و کارِ مردم سرزمین های وسیع اروپا و فراتر از اروپا اعمال کند– از جمله از طریق تجاوز به روسیه  در سال ۱۹۴۱ که منجر به کشته شدن ۲۶ میلیون نفر از مردم شوروی شد.

*انقلاب سوسیالیستی، تحت رهبری استالین، اولین اقتصاد سوسیالیستی برنامه ریزی شده تاریخ را به وجود آورد. برخلاف سرمایه داری، اقتصاد سوسیالیستی طبق اصل تولید برای نیاز اجتماعی عمل می کرد و نه بر مبنای سود در فرماندهی و به تامین نیازهای مادی و فرهنگی مردم و رساندن کارگران و دهقانان به موقعیت مسئولیت می پرداخت. هدف اقتصاد سوسیالیستی شوروی بسط جهانی و بهره کشیِ جهانی نبود. نه می خواست و نه دنبال آن بود که مردم و مناطق مختلف جهان را مستعمره کند.

* آلمان نازی خلوص نژادی را ترویج می کرد، اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی برابری قومی چند ملیتی و وحدت ملیت ها را ترویج می کرد. هدف نازی ها برقراری حکومت به اصطلاح نژاد برتر آلمانی بر اروپا و شرق بود و تنها آلمانی ها را از نظر نژادی مناسب برای بازتولید تشخیص می دادند. دولت نژادپرست نازی بالاخره برنامه کشتار نسل کشی یهودیان را در آلمان و اروپا آغاز کرد، ولی اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی، اولین دولت چند ملیتی جهان بود که بر اساس برابری قرار داشت و برای تنوع قومی ارزش قائل بود و آن را تبلیغ می کرد. شوروی علیه عظمت طلبیِ روسی که مانند برتری طلبی سفید در آمریکا است، کارزارهای مبارزاتی به راه انداخت.

*شوروی، مناطق خودمختار ایجاد کرد. اقلیت های ملی از حق استفاده از زبان خود در مدارس و در عرصه عمومی برخوردار شدند. دانشمندان و مربیان شوروی فعالیت کردند تا افسانه نژاد عقب مانده و نژاد برتر را به خاک بکشند. در این زمان، در سال های ۱۹۲۰ و ۱۹۳۰، چنین چیزی در هیچ جای دنیا سابقه نداشت؛ به ویژه در ایالات متحده که جداسازی و برتری سفیدپوستان قانون بود و لینچ کردن سیاه ها در جنوب آمریکا بیداد می کرد‌

*آهای لعنتی ها! اتحاد جماهیر شوروی تنها کشور در اروپای شرقی و مرکزی بود که یهودی ستیزی را غیرقانونی اعلام کرد. انقلاب روسیه، فورا و جسورانه اقدام به پایان دادن به اذیت و آزار مردم یهود کرد. و درآستانه و در طول جنگ جهانی دوم جان شمار زیادی از یهودیان را نجات داد. قریب به دویست هزار یهودیِ لهستانی در نتیجۀ اقدامات و سیاست های ارتش سرخ و دولت شوروی از کشتار نازی ها نجات یافتند.

* ایدئولوژی فاشیستی نازی و ایدئولوژی کمونیستی شیوه های تفکر کاملا و اساسا ضد یکدیگر هستند. جهان بینی نازی پایه در مفاهیم خون و خاک آلمانی و خلوص نژادی و نفرت از زنِ برخاسته از برتری طلبی مردانه و تحقیر تفکر انتقادی و کاملا و تماما ضد خردگرایی بود اما برعکس آن، کمونیسم یک علم است. کمونیسم انترناسیونالیستی است؛ برای کمونیسم شیوۀ بررسیِ خردگرایانۀ علمیِ واقعیت، الزامی است تا بتوان با درک علمی واقعیت، برای رسیدن به جهان عاری از ستم و استثمار، آن را تغییر داد و این کار را بر اساس پتانسیلی انجام داد که برای ساختن چنین جهانی واقعا در این دنیا موجود است. یعنی، از طریق مبارزۀ آگاهانۀ بشریت تحت ستم و همه کسانی که چنین دنیایی را آرزو دارند.

*باب آواکیان، به برخی مشکلات موجود در جوامع سوسیالیستی سابق نیز پرداخته است. یکی از آنها، برقراری ایدئولوژی رسمی در جامعه سوسیالیستی است که مردم باید آن را قبول می کردند. مشکل چیست؟ در جامعه سوسیالیستی از یک طرف یک پیشاهنگ کمونیست دوراندیش و متکی بر علم لازم است تا فرآیند پیچیدۀ پیشروی به سمت کمونیسم را هدایت کند؛ فلسفه و علم کمونیسم را فراگیر کند و در راس جامعه بگذارد تا توده های مردم بتوانند دانش و روش درک جهان و تغییر آن را کسب کنند، خرافات و شیوه های تفکر غلط را دور بریزند. اما از طرف دیگر، غلط است که در جامعه سوسیالیستی مردم مجبور بشوند با ایدئولوژی کمونیستی اعلام توافق کنند و این امر، پیش شرط درگیر شدن و مسئولیت گرفتن شان باشد. شرایطی که مردم مجبور شوند یا تحت فشار قرار بگیرند تا به روش خاصی فکر کنند هرگز مقبول نیست. مردم را باید به مارکسیسم و کمونیسم جلب کرد و قبول آن باید آگاهانه و داوطلبانه باشد. آنهایی که قبولش دارند باید اعلام کنند و آنهایی که قبولش ندارند هم باید اعلام کنند که قبولش ندارند. وجودِ هر دو حالت، به شور و نشاط جامعه سوسیالیستی کمک خواهد کرد.

*اهمیت تاریخیِ قانون اساسی برای جمهوری سوسیالیستی نوین در آمریکای شمالی به قلم باب آواکیان: این قانون اساسی به یک تضاد اساسی و دشوار در جامعه سوسیالیستی می پردازد. همانطور که آواکیان بیان می کند، از یک طرف بشریت واقعاً به انقلاب و کمونیسم نیاز دارد، اما از طرف دیگر، همۀ انسان ها، در همه زمان ها خواهان آن نیستند – از جمله در جامعه سوسیالیستی و شما نمی توانید مردم را به اجبار به سمت کمونیسم ببرید. پیروزی انقلاب و استقرار جامعه سوسیالیستی رخدادی فوق العاده گرانبها برای بشریت است و نمی توان هر چند سال آن را به رای گذاشت که، آیا آن را می خواهید یا احیای سرمایه داری را آرزو دارید؟ در نتیجه، این قانون اساسی طوری تنظیم شده که دولت سوسیالیستی، ابزارهای نهادینه شده ای را برای حفظ حرکت سیستم سوسیالیستی به سمت کمونیسم داشته باشد؛ مگر اینکه اکثریت قاطع مردم مخالف آن و این مسیر باشند. پس این قانون اساسیدر عین حال، طوری ساخته شده است که دولت سوسیالیستی باید بارها و به طور مکرر مردم را قانع کند که در مسیر سوسیالیستی باقی بمانند و برای قانع کردن باید تکیه کند بر شواهد و به راه انداختن جدل و مناظره میان برنامه ها و پلاتفرم های متفاوت و تفکر انتقادی.

*آواکیان در ارزیابیِ تئوری و پراتیک مرحله اول انقلاب کمونیستی، انگارۀ مسمومِ «هدف وسیله را توجیه می کند» را نیز نقد کرده و اخلاق کمونیستی را توسعه داده است. زیرا وسیله و روش انقلاب کمونیستی باید از خود هدف کمونیسم سرچشمه بگیرد و در خدمت رسیدنِ جامعه و جهانی باشد که در آن انسان ها می توانند واقعاً شکوفا شوند. مثلا شما نمی توانید برای جلب نظر و وفاداری مردم، فکت ها یا روایت هایی اختراع کنید؛ شما نمی توانید با ترور انقلاب کنید یا از کشور سوسیالیستی با سلاح هسته ای دفاع کنید. یعنی وسیله ها و روش های انقلاب کمونیستی باید از هدف رسیدن به جامعه و جهانی سرچشمه بگیرد که انسانها واقعاً بتوانند در آن شکوفا شوند.

یکی از کارزارهای مغزشویی ضد کمونیستی، لیچار علیه انقلاب فرهنگی در چین سوسیالیستی

 * انقلاب فرهنگی در چین سوسیالیستی یکی از اپیزودهای مرحله اول انقلاب کمونیستی است که بیش از همه در موردش حرف زده شده و علیه آن لیچار گفته شده است. برای این که نشان دهم که این شستشوی مغزی چطور کار می کند به کتابی ارجاع خواهم داد که نامش آخرین انقلاب مائو است. نوشتۀرودریک مک فارکوهار و مایکل شین که توسط انتشارات دانشگاه هاروارد در سال ۲۰۰۶ منتشر شد. این کتاب، نقل قول های جعلی از مائو می آورد تا او را هیولایی نشان دهد که برای جان انسان ها پشیزی ارزش قائل نبود. نویسندگان به یک جلسۀ فرضی اشاره می کنند که با حضور مائو برگزار شده و مائو دارد مسیری را برای انقلاب فرهنگی تعیین می کند. در صفحه ۱۰۲ از این کتاب نویسنده از مائو نقل قول می کند که «این همان چیزی است که می گویند؛ هر چه بیشتر آدم بکشید بهتر و انقلابی تر؛ هیتلر حتی وحشی تر بود؛ هر چه وحشی تر بهتر»! توجه کنید به عبارتِ تاثیر گذار که هرچه افراد بیشتری را بکشید، انقلابی ترهستید. این نقل قول در صفحه ۱۰۲ این کتاب آمده است. خب، این یک اظهار نظر شنیع است! هر شاگرد جدی مائو و انقلاب چین حتما دنبال آن خواهد رفت تا منبع این حرف را در بیاورد. پس بیایید این کار را انجام دهیم و به پانویس آن در صفحه ۵۱۵ برویم تا ببنیم منبع این اظهار چیست. منبع این طور اعلام شده: «از فردی بسیار قابل اعتماد که یکی از نویسندگان ملاقات کرده»! منبع لعنتی خودم هستم، به من اعتماد کنید! این است نوع پژوهش دانشمندانه در مورد کمونیسم. وقتی پای کمونیسم و به ویژه مائو در میان است هر کاری جواز عبور می گیرد.‌ این جملۀ کتاب «هرچه بیشتر آدم بکشی، انقلابی تر هستی» به رایج ترین وجه نقل قول می شود. مثلا آندرو ناتان که در دانشگاه کلمبیا (نیویورک) تدریس می کند، این جمله را در مقاله ای که برای «نیو ری پابلیک» نوشته، نقل کرده است. یکی دیگر از متخصصان مهم ضد چینِ کمونیستی، جاناتان مرسی مورسکی است که این جمله را در نشریه «نیویورک ریویو آو بوکس» نقل کرده است. این جمله در یک مقاله مهم در سال ۲۰۱۶ درمجلۀ اکونومیست با عنوان «بدترین زمان بود» نقل شده است.

*شستشوی مغزی این طوری کار می کند! و از دانشگاه می گذرد و وارد مجلات معتبر عقیده و نظر می شود و در اینترنت جولان می دهد و اگر دانشجویی هستید که در حال نوشتن مقاله تحقیقی در مورد مائو و انقلاب فرهنگی هستید احتمال زیاد با آن نقل قول مواجه خواهید شد.

*در سال ۲۰۱۵ یکی از نویسندگان کتاب «آخرین انقلاب مائو»، در یک گروه کوچک چت درReddit  اعتراف کرد که جمله مائو را غلط ترجمه کردهاست. مائو در واقع گفته بود، «هر چه مردم را بیشتر بکشند، کسانی که زنده مانده اند بیشتر آرزوی یک انقلاب را خواهند داشت» به عبارت دیگر، کاملاً برعکس ترجمه شده است آنهم در کتابی که تحلیل معتبر وآخرین کلام های سرمایه داری برای بی اعتبار کردن مائو است.

*انقلاب فرهنگی «ترومای سیاسی» نبود (بر خلاف آن چه پاملا پل در مقاله خود در نیویورک تایمز می گوید). انقلاب فرهنگی، رهایی سیاسی بود. در جریان آن، جامعه به هوا پرتاب شد. سیستم های جدید مدیریت کارخانه ای وحاکمیت سیاسی، کارگران و دهقانان را قادر کرد مسئولیت بیشتری در هدایت جامعه بر عهده بگیرند. پژوهش های درهای باز، رواج یافت. دانشمندان فراخوانده می شدند که به روستاها بروند و در کنار روستاییان آزمایش های خود را پیش ببرند، در زندگی آنها سهیم شوند. انقلاب فرهنگی تساوی گرایانه ترین نظام پزشکی و مراقبت های بهداشتی جهان را در آن زمان به وجود آورد. یک فرهنگ انقلابی نوین به واسطۀ رقص های باله و اپراها آفریده شد. رقص ها و تکنیک ها و سبک های موسیقی غربی و غیر غربی سنتز شدند. فرهنگی آفریده شد که حکایت از مبارزه برای دنیای نوین می کرد؛ حکایت زنانی که به مبارزه رهایی بخش پیوسته اند. روحیه خدمت به مردم گسترش یافت و در سراسر جامعه به کار گرفته شد.

*آیا روشنفکران به عنوان یک گروه تنبیه و کشتار شدند؟ خیر! اینها افسانه های مزخرف است. اما مشکلات و کاستی هایی در رویکردهای کلان تر انقلاب فرهنگی وجود داشت. در تلاش برای محدود کردن شکاف بزرگ بین کار ذهنی و یدی، در تشویق هنر انقلابی جدید و فعالیت های فرهنگیِکارگران و دهقانان، محدودیت های بیش از حدی برای فعالیت هنری و تجربه کردن های هنری و فکری حرفه ای گذاشته شد. در زمان انقلاب فرهنگی، اهمیت بسیار زیاد نارضایتی درک نمی شد و نمی فهمیدند که حتا مخالفت از دیدگاه ضد سوسیالیستی برای پیش راندن جامعه سوسیالیستی، خوب است. در جامعه سوسیالیستیِ در حال حرکت به سوی کمونیسم، نارضایتی مخالفت جویانه می تواند آشکار کنندۀ مشکلات و کاستی های جامعه باشد .

*قانون اساسیِ جمهوری سوسیالیستی نوین در آمریکای شمالی تاکید می کند، در جامعه سوسیالیستی نارضایتی و جوشش فکری و فرهنگی، برای جستجوی بی حد و حصر در رسیدن به حقیقت، اهمیت حیاتی و اجتناب ناپذیر دارد و این امر باید در مقیاس بی سابقه تشویق و تقویت شود و باید بخشی از سوخت و ساز جامعه سوسیالیستی گردد به طوری که در آن تفکر انتقادی شکوفا شود. به عبارت دیگر، اگر قرار است جهان را عمیقاً تغییر دهیم باید درک عمیقی از آن داشته باشیم.

احیای سرمایه داری در چین سوسیالیستی

*در این جا باید یک گام به عقب برداریم. در اکتبر ۱۹۷۶، رهروان سرمایه داری در چین یک کودتای ارتجاعی ترتیب دادند و روند احیای سرمایه داری را آغاز کردند. این نقطه پایان مرحله اول انقلاب کمونیستی بود.

*در سال ۱۹۷۷ باب آواکیان یک تحلیل تاریخی از آخرین نبرد بزرگ مائو ارائه داد. این مبارزه در سطوح بالای حزب کمونیست چین بین نیروهای انقلابی از یک طرف و نیروهای سرمایه داری جدید از طرف دیگر جریان داشت. این نیروهای سرمایه داری، خودشان را به عنوان سوسیالیست های عمل گرا نشان می دادند.

*آواکیان عوامل حیاتیِ دخیل درشکست انقلاب را شناسایی و بررسی کرد و پیامدهای از دست دادنِ چین سوسیالیستی را برای همه کسانی که در سراسر کره زمین مشتاق آزاد شدن بودند را ترسیم کرد. در مقطعی از سردرگمی و تضعیف روحیه بین نیروهای کمونیستی دنیا، باب آواکیان مسئولیت آن را بر دوش گرفت که در مواجهه با این شکست وحشتناک و درس گیری از آن کمونیست های واقعی را به سمت جلو رهبری کند.

*آواکیان کارِ جمع بندی ازمرحله اول انقلاب کمونیستی را ادامه داد. تغییرات در جهان را تحلیل کرد. از عرصه های مختلف تلاش های مهم بشری یاد گرفت. خود مارکسیسم را در معرض پرس و جویِ عمیق قرار داد. و توانست تضاد میان روش و رویکرد اساساً علمی کمونیسم با آن جنبه های غیر علمی که هرچند فرعی بودند اما از زمان مارکس به بعد، در بدنۀ کمونیسم وجود داشتند و در مغایرت با جنبۀ اساسی کمونیسم قرار داشتند، شناسایی و حل کند.

*برای مثال در دوران انقلاب فرهنگی، مائوئیست ها مطرح می کردند که پرولتاریا حقیقت خود را دارد و بورژوازی هم حقیقت خودش را دارد. این غلط است! زیرا حقیقت توسط هرکس کشف شده باشد، حقیقت است. آن چه چیزی را حقیقت می کند، انطباقش با واقعیت است.

*انگارۀ «حقیقت طبقاتی» نه تنها از نظر فلسفی غلط است بلکه مانعی در راه پشت سر گذاردن دنیایی است که قدرت تعیین کنندۀ حقیقت است. دنیایی که حقیقت با این معیار تعیین می شود که چه کسی آتوریته و قدرت دارد که آن را اعلام و اجرا کند و نه این که آیا با واقعیت مطابقت دارد یا خیر. ایدۀ «حقیقت طبقاتی» روایتی است که مانع شناخت واقعی از جهان می شود و مانع دیدن آن می شود که جهان واقعا می تواند چیز دیگری بشود. انگارۀ «حقیقت طبقاتی» مانعی است برای رسیدن به کمونیسم که در آن مردم آگاهانه و داوطلبانه خود و جهان را بر مبنای دانش واقعی تغییر می دهند.

*باب آواکیان، کمونیسم نوین را تکامل داده است. کمونیسم نوین، آغاز یک مرحله جدید از انقلاب های کمونیستی را ممکن می کند. با آن می توانیم ‌جلوتر از قبل برویم و در ایجاد جهانی که مردم واقعا بخواهند در آن زندگی کنند، بسیار بهتر از قبل عمل کنیم. می توانید به ضمیمه کتاب کمونیسم نوینمراجعه کنید. این ضمیمه فشرده ای از رئوس کمونیسم نوین را ارائه می دهد. در این جا به یکی از آنها اشاره میکنم.

*آواکیان می گوید، در چارچوب بنیادا نوینی که برای جامعه سوسیالیستی تکامل داده است، نیاز به یک هسته مستحکمِ رهبری کمونیستی و مردمی هست که برای حفظ جامعه در مسیر حرکت به سوی ایجاد جهانی بدون طبقات، مبارزه می کنند. همچنین تاکید می کند، هم زمان و بر اساس هسته مستحکم، نیاز به حداکثر کشامدی (الاستیسیته) هست تا همه بتوانند مناظره کنند، اکتشاف و آزمایش کنند و در جهت های مختلف حرکت کنند، بر روی سؤالات و تضادهای حل نشده عمل کنند. مثلا در زمینه هر چه کامل تر کردن رهایی زنان. برای این باید همواره دست به کشف و باز کردن مسیرهای جدیدِ تغییر جامعه و افکار بزنیم و دانش جدید به دست آوریم.

*در چارچوب جدید، رابطۀ میان هسته محکم و کشامدی (یا الاستیسیته) گاهی بسیار پرتنش و حتا به شدت متشنج خواهد شد. از جمله اعتصابات اعتراضی و ناآرامی هایی که می توانند جامعه سوسیالیستی را بی ثبات کنند. قانون اساسی جمهوری سوسیالیستی نوین در آمریکای شمالی روشن می کند که اعتراض در جامعه سوسیالیستی نوین، سرکوب نخواهند شد تا زمانی که  مخالفت شکل سازمان یافتۀ تلاش برای تضعیف و سرنگونی دولت سوسیالیستی نباشد.

*آواکیان می گوید، باید آماده باشیم تا حد چهار شقه شدن، مخالفت را تحمل کنیم؛ تا لبۀ از دست دادن قدرت برویم، بدون آنکه آن را از دست بدهیم.دوباره تاکید می کنم که این فرآیند نیازمند یک رهبری کمونیستی دوراندیش است که دائما از این روند پیچیده بیاموزد و آن را به جلو هدایت کند.

جمعبندی

در مقام جمعبندی می خواهم به نقطه شروع بازگردم.

*اوضاع جهان غیرقابل تحمل است و انقلاب نه تنها ضرورت عاجل است بلکه امکان واقعی برای پیروزی اش هست. سند «ما کمونیست های انقلابی هستیم» می نویسد: امروزه با زمان نادری مواجه هستیم که حاکمیت سرمایه داری- امپریالیسم که در آمریکا بر ما حکومت می کند عمیقاً منشعب شده است؛ به گونه ای که از زمان جنگ داخلی در دهه ۱۸۶۰ چنین نبوده و کل کشور در حال از هم گسیختن است.

*بخشی از حکومت به سمت استقرار حاکمیت فاشیستی عریان حرکت می کند و بخشی دیگر، برای نگه داشتن همان وضعیت دهشتناکی که تا کنون بوده است می جنگد. آنها نمی توانند این اختلافات عمیق را حل کنند و کشور را بر اساس روش و عملکردِ معمول، به صورت یک پارچه نگاه دارند اما روشِ معمول هم پر از ستم و ویرانگری است و خطر واقعی نابودی بشریت را در بر دارد. به این دلایل، انقلابی که ما برای آن تلاش می کنیم به طور عاجل ضروری است و ممکن تر از پیش است.

*این «زمان نادر»، فرصتی تاریخی است نه تضمینی! اما فرصتی واقعی برای جهش به دنیایی کاملا نوین است و کمونیست های انقلابیِ پیرو باب آواکیان در تلاش اند تا این فرصت از کف نرود و برای انقلاب کردن از آن سود جویند.

*هدف مبارزه انقلابی این است: در نهایت، نیروهای خشن این سیستم هیولایی را مغلوب کنیم وهمراه با آن، کلیۀ نهادهای سرکوبگرش را محو و قانون اساسی حکومت ایالات متحده را ملغا و به جای آن سیستمی مستقر کنیم که به مراتب بهتر و بر اساس قانون اساسی برای جمهوری سوسیالیستی نوین در آمریکای شمالی است.

*خواسته های اصلی این مبارزه باید تبدیل به تقاضا و شعار سازمان دهندۀ میلیون ها نفر در جامعه شود: ما خواهان روش کاملاً جدید برای زندگی در یک سیستم اساساً متفاوت هستیم. مطالبات اصلی و مرکزی اینها هستند: اول، یک بعد کاملاً جدید از آزادی و حقوق برای مردم. دوم، یک اقتصاد کاملاً متفاوت برای رفع نیازهای مردم و خدمت به عالی ترین منافعشان. سوم، محو تبعیض و ستم و نابرابری در هر شکل. چهارم، آموزش با هدف واقعا تعلیم و توانمندسازی توده های مردم ‌و  پنجم، مراقبت های پزشکی برای خدمت به مردم. ششم، محو سلاح های هسته ای و در نهایت جنگ و رسیدگی سیستماتیک به وضعیت اضطراری محیط زیست. این را مقایسه کنید با قانون اساسی ایالات متحده و قانون اساسی استثمارگران

*به انقلابی فکر کنید که در شکم این هیولا خواهد شد: هیولایی که بزرگترین ستمگر و سلطه گر امپریالیست بر روی کره زمین است. به این فکر کنید که این انقلاب، چه تاثیراتی بر مردم جهان داشته و چقدر الهام بخش و امید آفرین خواهد بود:

از همان روز اول، نیروی جنایتکار پلیس که متعلق به سیستم کنونی است برچیده می شود و با نیروهای امنیتی مردمی جایگزین می شود.  قدرت دولتی جدید از همان روز اول شروع به منحل کردن شبکه جهانی  پایگاه های نظامی و مشقت خانه های تولیدی  امپریالیسم کهنه خواهد کرد و از روز اول به سرعت کمپانی های نفتی را از کار انداخته و نفت را در زمین نگه خواهد داشت و به سرعت ایجاد یک اقتصاد سوسیالیستی پایدار را آغاز خواهد کرد. مناظره ای بزرگ راه خواهد افتاد و در میان همه قشرها، مهارت ها و انرژی خلاق شکوفا خواهد شد.

*شستشوی مغزی ضد کمونیستی فراگیر است و مردم را گیج و سردرگم می کند و ما باید سخت برای حقیقت مبارزه کنیم و دید مردم را بالا ببریم اما عوامل زیادی به نفع ما است.

*ظرفیت تولیدی و فناوری و دانش و بهم پیوستگیِ بشریت در مقیاس جهان پتانسیل شگفت انگیز و عظیمی را برای حل مشکلات مادی و اجتماعی و اقدام برای حل شرایط اضطراری محیط زیست ایجاد کرده است. اما تنها بر اساس یک سیستم اساساً متفاوت می توان این پتانسیل را تبدیل به فعل کرد.

*ما در وجود باب آواکیان، یک رهبر منحصر به فرد داریم که پروژه کمونیستی را نجات داده و آن را بالاتر برده است و به تامین رهبریِ مستمر برای انقلاب ادامه می دهد. ما استراتژی ای برای عملی کردن این انقلاب داریم. ما دارای چشم انداز و نقشۀ یک جامعه سوسیالیستی رهایی بخش هستیم. این انقلاب به نفع میلیاردها نفر در تمام نقاط جهان است. میلیاردها انسان محروم از زندگی شایسته و آینده ای که ارزش زیستن داشته باشد. بنابراین، شما هیچ چیز فوری تر و معنادارتری در زندگی ندارید جز این که بخشی از این انقلاب کمونیستی شوید و آن را تقویت کرده و به آن خدمت کنید برای رهایی بشریت و حفاظت از محیط زیست.